Ellen (serial)
serial Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ellen (pierwszy sezon jako These Friends of Mine) – amerykański serial komediowy emitowany na kanale ABC od 29 marca 1994 do 22 lipca 1998, składający się ze 109 odcinków. Główną rolę grała Ellen DeGeneres, wcielając się w postać Ellen Morgan, mieszkającej w Los Angeles trzydziestokilkuletniej właścicielki księgarni.
Inny tytuł |
These Friends of Mine (sezon 1) |
---|---|
Kraj produkcji | |
Oryginalny język |
angielski |
Główne role |
Ellen DeGeneres |
Muzyka tytułowa |
So Called Friend |
Liczba odcinków |
109 |
Liczba serii |
5 |
Pierwsza emisja | |
Kraj oryginalnej emisji | |
Stacja telewizyjna | |
Lata emisji |
1994–1998 |
Status |
zakończony |
W odcinku „The Puppy Episode” tytułowa bohaterka Ellen dokonuje coming outu jako lesbijka[1], co wywołało wiele kontrowersji. Wcześniej ujawniła się także aktorka odgrywająca tę rolę[2]. Została nazwana pierwszą lesbijką w telewizji[3], a działanie to określono kamieniem milowym LGBT[4]. Jednocześnie wywołało to protesty konserwatywnej części społeczeństwa i wycofanie się części reklamodawców[5].
Fabuła
Serial opowiada o mieszkającej w Los Angeles trzydziestokilkuletniej singielce Ellen Morgan, która prowadzi księgarnię-kawiarnię i spędza mnóstwo wolnego czasu ze swoimi trzema przyjaciółmi – Holly, Adamem i Anitą[6].
W pierwszym odcinku serialu problemem jest np. rozczarowanie Ellen z powodu nieatrakcyjnego zdjęcia na jej nowym prawie jazdy[6].
Historia i odbiór
Podsumowanie
Perspektywa
Serial początkowo nosił tytuł These Friends of Mine[7]. W kolejnym sezonie tytuł został jednak zmieniony na Ellen. Jako powód przyjmowano, że składała się na to wyrazistość i popularność Ellen jako postaci, a także siła Ellen DeGeneres jako komediantki[8]. Niektórzy jako przyczyny zmiany podają chęć odróżnienia od Friends z obawy, że te dwia tytuły mogłyby być mylone[9].
Już pierwszy sezon serialu cieszył się ogromną popularnością. Znajdował się w pierwszej dwudziestce najlepiej ocenionych programów w sezonie 1994–1995[10]. Drugi sezon przyniósł zmianę tytułu i obsady serialu[8].
Zdaniem recenzentki Ken Tucker, scenarzyści chcieli nie tylko, aby odbiorca śmiał się z postaci, ale także utożsamiał z nimi i łączył umysłowo[6].
W pierwszych trzech sezonach Ellen Morgan nie stworzyła żadnego związku, a przez niektórych nazywana jest postacią aseksualną. Pojawiały się jednak aluzje, że Ellen jest lesbijką. Budowano wokół tego ogromne napięcie, co trwało przez cały czwarty sezon. Media spekulowały na ten temat: od programu Crossfire w CNN po strony lokalnych gazet[4]. Emocje wokół wzrosły jeszcze bardziej, gdy aktorka dokonała coming outu na okładce Time i w telewizyjnych wywiadach z Oprah Winfrey i Diane Sawyer[4].
Wreszcie 26 kwietnia 1997 roku w „TV Guide” ukazała się całostronicowa reklama informująca, że w wieczornym odcinku czekanie dobiegnie końca[4]. Odcinek „The Puppy Episode”, w którym doszło do coming outu Ellen, oglądało ok. 42 milionów osób i był najlepiej ocenionym odcinkiem serialu[1][11]. Odcinek ten otrzymał też liczne nagrody i nominacje (zobacz sekcję: Nagrody i nominacje).
DeGeneres, podczas wywiadu z Larrym Kingiem 12 maja 1998 roku, przyznała, że zapowiedzi nie miały trwać tak długo, a objąć tylko kilka odcinków, podczas których widzowie mogliby się domyślać i zastanawiać, w jakim kierunku zmierza akcja. Przez ciągłe odkładanie historia wyciekła. Powodem zwłoki był brak zgody ze strony stacji telewizyjnej[4].
Niektóre firmy jeszcze przed premierą zrezygnowały z reklam. Pojawiły się też protesty przed emisją odcinka[5]. Aktywiści LGBT ogłosili ten epizod kamieniem milowym w kulturze i zorganizowali imprezy „Come Out with Ellen” w miastach w całym kraju[4]. Zwrócono uwagę, że serial zmienia podejście do seksualności, wykorzystując do tego telewizję będącą głównym medium[12]. Z drugiej strony część środowisk LGBT krytykowała ten entuzjazm, twierdząc, że to wydarzenie ma tylko charakter formalny, a jednocześnie jest wyreżyserowane, Ellen natomiast powiela stereotypy i odcina się od społeczności queer, uznając część jej kultury, zachowań i postaw jako ekstremistyczne[13][14].
Po pięciu sezonach serial został zakończony[15]. Po coming oucie, podczas którego oceny i oglądalność osiągnęły apogeum, notowania zaczęły spadać. Oceny były niższe, oglądalność mniejsza, a część filii protestowała przeciwko emisji programu[16]. Przyczyniła się do tego także zmiana postaci: Ellen, która początkowo była postacią zabawną, stała się kontrowersyjna i skłaniająca do przemyśleń[8]. Ostatni odcinek wyemitowano 22 lipca 1998[17].
Później odcinki wielokrotnie wydawano na płytach DVD[18].
Obsada
W pierwszym sezonie główne role, oprócz Ellen DeGeneres, grali Holly Fulger, Arye Gross oraz Maggie Wheeler[6]. W drugim sezonie zmieniła się obsada serialu[8]. Postaci Holly Jamison (Holly Fulger) oraz Anita Warwell (Maggie Wheeler) nie pojawiły się więcej w serialu[19].
Postać | Grana przez: | Przypis |
---|---|---|
Ellen Morgan | Ellen DeGeneres | [6] |
Joe Farrell | David Anthony Higgins | [19] |
Paige Clarke | Joely Fisher | [19] |
Audrey Penney | Clea Lewis | [19] |
Spence Kovak | Jeremy Piven | [19] |
Adam Green | Arye Gross | [6] |
Holly Jamison | Holly Fulger | [6] |
Anita Warwell | Maggie Wheeler | [6] |
Oprócz tego:
- Steven Gilborn jako Harold Cornelius Morgan, ojciec Ellen[20],
- Alice Hirson jako Lois Ellington Morgan, matka Ellen[21],
- Patrick Bristow jako Peter Barnes, przyjaciel Ellen (sezony 2–5)[19],
- Bruce Campbell jako Ed Billik (sezon 4)[22],
- Jack Plotnick jako Barrett (sezony 3–5)[23],
- Lisa Darr jako Laurie Manning, dziewczyna Ellen (sezon 5)[24].
Nagrody i nominacje
Podsumowanie
Perspektywa
Artios Awards
American Comedy Awards
Rok | Kategoria | Nominacja | Wynik | Przypisy |
---|---|---|---|---|
1995 | Najzabawniejsza rola żeńska w serialu telewizyjnym | Ellen DeGeneres | Nominacja | [28] |
1998 | Najzabawniejsza rola żeńska w serialu telewizyjnym | Ellen DeGeneres | Nominacja | [29] |
Najzabawniejszy gościnny występ aktorki w serialu telewizyjnym | Laura Dern | Nominacja | ||
Emma Thompson | Nominacja | |||
1999 | Najzabawniejsza rola żeńska w serialu telewizyjnym | Ellen DeGeneres | Nominacja | [30] |
BMI Film & TV Awards
Rok | Kategoria | Nominacja | Wynik | Przypisy |
---|---|---|---|---|
1995 | TV Music Award | W. G. Snuffy Walden | Wygrana | [31] |
Amerykańska Gildia Reżyserów Filmowych (DGA)
Rok | Kategoria | Nominacja | Wynik | Przypisy |
---|---|---|---|---|
1997 | Najlepsza reżyseria w serialu komediowym | Gil Junger za „The Puppy Episode” | Nominacja | [32] |
GLAAD Media Awards
Złote Globy
Nagroda Emmy
Rok | Kategoria | Nominacja | Wynik | Przypisy |
---|---|---|---|---|
1995 | Najlepsza aktorka pierwszoplanowa w serialu komediowym | Ellen DeGeneres za „The Spa” | Nominacja | [39] |
1996 | Najlepsza aktorka pierwszoplanowa w serialu komediowym | Ellen DeGeneres za „Witness” | Nominacja | [40] |
1997 | Najlepsza reżyseria w serialu komediowym | Gil Junger za „The Puppy Episode” | Nominacja | [41] |
Najlepsza aktorka gościnna w serialu komediowym | Laura Dern za „The Puppy Episode” | Nominacja | ||
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa w serialu komediowym | Ellen DeGeneres za „The Puppy Episode” | Nominacja | ||
Najlepszy montaż w serialu komediowym kręconym wieloma kamerami | Kris Trexler za „The Puppy Episode” | Wygrana | ||
Najlepszy scenariusz serialu komediowego | Ellen DeGeneres, Mark Driscoll, Dava Savel, Tracy Newman, Jonathan Stark za „The Puppy Episode” | Wygrana | ||
1998 | Najlepsza aktorka gościnna w serialu komediowym | Emma Thompson za „Emma” | Wygrana | [43] |
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa w serialu komediowym | Ellen DeGeneres za „Neighbors” | Nominacja | ||
Najlepszy scenariusz serialu komediowego | Lawrence Broch za „Emma” | Nominacja |
Złoty Satelita
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych
Writers Guild of America Awards
Kontynuacja
W sezonie 2001–2002 na kanale CBS odbyła się emisja sitcomu The Ellen Show mającego być kontynuacją Ellen, jednak z powodu słabej oglądalności po 13 odcinkach serial został wycofany, a 5 odcinków nie zostało wyemitowane[52]. Program jednak został w całości wydany na płytach DVD[53], a jego wydawanie kilkukrotnie wznawiano[54]. Od 2023 dostępny jest również na platformach streamingowych[55].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.