Elektrownia Stalowa Wola
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elektrownia Stalowa Wola – elektrownia znajdująca się w Stalowej Woli w województwie podkarpackim.
 Elektrownia Stalowa Wola od ul. Władysława Grabskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
37-450 Stalowa Wola |
| Data założenia |
1939 |
| Forma prawna | |
| Udziałowcy | |
| Nr KRS | |
| Dane finansowe | |
| Kapitał zakładowy |
230 000 000 zł |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego  | |
Położenie na mapie Stalowej Woli  | |
 50°33′01,58″N 22°04′33,48″E | |
| Strona internetowa | |
Elektrownia w Stalowej Woli powstała w ramach projektu COP, początkowo pod nazwą Elektrownia OZET. Budowę prowadziła firma Als-Thom Belfort i 3 maja 1939 uruchomiono pierwszą turbinę 20 MW i dwa kotły rusztowe, a w sierpniu drugą turbinę 20 MW i następne dwa kotły. Elektrownia została poświęcona 25 czerwca 1939[1].
Po wojnie siłownię I rozbudowano o trzy kotły parowe OP100 oraz turbinę kondensacyjną 35 MW i ciepłowniczą 10 MW. W latach 1954–1957 wybudowano siłownię II, o mocy 2 × 55 MW i obecnie wytwarza ona ciepło i energię elektryczną w skojarzeniu. W latach 1963–1966 wybudowano siłownię III składającą się z 2 bloków po 120 MW każdy. Elektrownię rozbudowano następnie o dwa kotły wodne WP 70 i WP 120 oraz instalację uzdatniania i podgrzewania wody dla wytopu siarki w kopalni Jeziórko, której docelowa zdolność produkcyjna sięgała 3600 ton na godzinę gorącej wody.
Elektrownia funkcjonowała w ramach Zakładów Energetycznych Okręgu Wschodniego w Radomiu. W roku 1989 elektrownia stała się samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym, a od 1 października 1996 funkcjonuje jako spółka akcyjna z udziałem Skarbu Państwa.
Najstarsza siłownia I została zlikwidowana w 2002 roku.
W maju 2000 weszła w skład Południowego Koncernu Energetycznego, a w 2007 r. Skarb Państwa wniósł aportem akcje Elektrowni do przedsiębiorstwa Tauron Polska Energia w Katowicach[2].
W 2012 r. rozpoczęto budowę bloku energetycznego gazowo-parowego o mocy 450 MWe wraz z członem ciepłowniczym o mocy 240 MWt[3]. Na początku inwestycji jej koszt oszacowano na blisko 1,6 mld zł. Blok został zaprojektowany do zasilania gazem ziemnym z możliwością zasilania gazem węglowym ze zgazowywania węgla. Początkowo planowano, że inwestycja zajmie 38 miesięcy[3][4]. We wrześniu 2020 blok gazowo-parowy został oddany do użytku[5]. Emisyjność jego instalacji wynosi 360 kg CO
2 na MWh[6].
Wraz z oddaniem siłowni gazowej zaplanowano wyłączenie starych bloków węglowych nr 7 i 8, każdy o mocy 125 MW[7]. Wygaszono je 17 lutego 2021[8].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
