Eifel (geologia)

Eifel (ang. Eifelian)

• w sensie geochronologicznym – starszy wiek epoki dewonu środkowego, trwający około 6 milionów lat (od 397,5 ± 2,7 do 391,8 ± 2,7 mln lat temu). Eifel jest młodszy od emsu a starszy od żywetu.

• w sensie chronostratygraficznym – niższe piętro dewonu środkowego, leżące powyżej emsu, a poniżej żywetu. Nazwa pochodzi od gór Eifel (zachodnie Niemcy). Stratotyp dolnej granicy eiflu znajduje się w kamieniołomie na południe od Schönecken-Wetteldorf koło Prüm (Eifel, Niemcy). Granica oparta jest na pierwszym pojawieniu się konodonta Polygnathus costatus partitus Klapper, Ziegler et Mashkova, 1978.

Ten artykuł dotyczy pojęcia geologicznego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

system	oddział	piętro	wiek (mln lat)
karbon	wczesny missisip	turnej	młodsze
dewon	górny	famen	372,2–358,9
		fran	382,7–372,2
	środkowy	żywet	387,7–382,7
		eifel	393,3–387,7
	dolny	ems	407,6–393,3
		prag	410,8–407,6
		lochkow	419,2–410,8
sylur	przydol		starsze
Podział według ICS, wrzesień 2023

Zobacz też

• tabela stratygraficzna

Bibliografia

• International Commission on Stratigraphy (ang.)

Encyklopedie internetowe (piętro):

• Britannica: science/Eifelian-Stage