Dzwony rurowe

Dzwony rurowe (wł. campane tubolari) – instrument z grupy idiofonów, składający się z metalowych rur o średnicy około 3–4 cm, zamocowanych na wspólnej ramie^[1]. Do wydobywania dźwięku służy młotek z filcowym lub skórzanym obiciem, którym uderza się w wierzch poszczególnych rur^[2][1]. Dźwięk przypomina dzwony kościelne^[2].

Ten artykuł dotyczy instrumentu muzycznego. Zobacz też: Tubular Bells album Mike'a Oldfielda.

Dzwony rurowe

Klasyfikacja naukowa	111.232 Idiofon uderzany
Klasyfikacja praktyczna	Instrument perkusyjny (pomocniczy)
Skala instrumentu
Podobne instrumenty	drzewo rurowe
Producenci	Yamaha

Rury stroi się w skali chromatycznej od c do f1 (w zapisie o oktawę wyżej: c1-f2 w kluczu wiolinowym) i mocuje w układzie przypominającym nieco klawiaturę fortepianu^[2]. Tłumienie dźwięku jest możliwe ręcznie lub za pomocą pedału^[2].

Kompozytorzy symfoniczni interesują się dzwonami rurowymi od XIX wieku^[1], a w muzyce rockowej spopularyzował je Mike Oldfield w swoim albumie Tubular Bells^[3].

Instrument pochodzi z Azji^[1].

Zobacz hasło dzwony rurowe w Wikisłowniku