Doug Aldrich

Doug Aldrich (ur. 19 lutego 1964 w Raleigh^[1]) – amerykański gitarzysta, w latach 2003–2014 członek Whitesnake. Współzałożyciel zespołu Burning Rain razem z Keithem St.Johnem. Od 2014 roku współtworzy supergrupę Revolution Saints. W latach 2015–2016 występował w zespole brytyjskiego wokalisty i basisty Glenna Hughesa^[2]. Aldrich współpracował ponadto z takimi zespołami i wykonawcami jak: Lion, Hurricane, Bad Moon Rising, Dio oraz Foreigner. Od 2016 roku gra w supergrupie The Dead Daisies.

Doug Aldrich

Doug Aldrich, 2017
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1964 Raleigh
Instrumenty	gitara
Gatunki	hard rock, heavy metal, rock instrumentalny
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1984
Zespoły
Lion (1984–1989) Hurricane (1989–1991) Bad Moon Rising (1990–1998) Burning Rain (1998–2001, od 2013) Dio (2001–2004, 2005−2006) Whitesnake (2003–2014) Foreigner (2010) Revolution Saints (od 2014) Glenn Hughes (2015–2016) The Dead Daisies (od 2016)
Strona internetowa

Dyskografia

Lion – Power Love (1986, Sounds Marketing System, Inc.)[3] Lion – Dangerous Attraction (1987, Scotti Brothers)[4] Minoru Niihara – One (1989, Nippon Columbia, gościnnie)[5] Lion – Trouble in Angel City (1989, Grand Slamm)[6] Doug Aldrich – Highcentered (1994, Canyon International)[7] MVP – Windows (1997, Pony Canyon Inc., gościnnie)[8] Doug Aldrich – Electrovision (1997, Canyon International)[9] Mark Boals – Ignition (1998, Frontiers Records, gościnnie)[10] Burning Rain – Burning Rain (1999, Pony Canyon Inc.)[11] Burning Rain – Pleasure to Burn (2000, Pony Canyon Inc.)[12] Doug Aldrich – Alter Ego (2001, Z Records)[13]

Dio – Killing the Dragon (2002, Spitfire Records)[14] Dio – Evil or Divine (2003, Eagle Vision)[15] Numbers from the Beast: An All Star Salute to Iron Maiden (2005, Rykodisc)[16] Whitesnake – Live in The Shadow Of The Blues (2006, Steamhammer)[17] Dio – Holy Diver – Live (2006, Eagle Records)[18] Tim „Ripper” Owens – Play My Game (2009, Steamhammer, gościnnie)[19] Derek Sherinian – Oceana (2011, Mascot Records, gościnnie)[20] Whitesnake – Forevermore (2011, Frontiers Records)[21] Alex De Rosso – Lions & Lambs (2013, DeFox Records, gościnnie)[22] Burning Rain – Epic Obsession (2013, Frontiers Records)[23] Wolfpakk – Rise of the Animal (2015, AFM Records, gościnnie)[24]

Sprzęt[25][26]

Podczas występów z Whitesnake Doug korzysta najczęściej z gitar typu Les Paul, lecz czasem zdarza mu się sięgnąć po Stratocastera bądź Telecastera, których używał więcej razy podczas trasy z Dio. Doug stroi większość gitar o ton niżej (DGCFAd).

Gitary

• Gibson Les Paul Goldtop '57 (z przetwornikami Suhr Doug Aldrich Humbucker; modyfikowany przez Johna Suhra)
• Gibson Les Paul Custom 1987 (kremowa, z przetwornikami Suhr Doug Aldrich Humbucker oraz z progami Dunlop Jumbo)
• Gibson Les Paul Custom 1981 (czarna, z przetwornikami Suhr Doug Aldrich Humbucker)
• Gibson Les Paul Standard '58 (kolor honeyburst, z przetwornikami Doug Aldrich Humbucker, z tyłu korpusu wygrawerowane inicjały Jimmy’ego Page’a)
• Fender Stratocaster 1991 (z humbuckerem Seymour Duncan Holdsworth)
• Zemaitis Custom Built Metal Top (z przetwornikami Suhr Doug Aldrich Humbucker)
• Fender Telecaster

Wzmacniacze

• Marshall JMP 100 head
• Marshall Vintage Modern 2466 head
• Voodoo V-Rock head
• 3 paczki Marshalla 1960 4×12 na głośnikach Celestion Greenbacks (15 watów każdy)

Efekty

• Majik Box Doug Aldrich Rocket Fuel
• Boss TU-2 Tuner
• Dunlop Wah
• 2 TC Electronic G-Major 2
• Boss OD-2 Distortion

Struny

• Dunlop Custom Gauge 11-50

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona