Dokszyce

Dokszyce
Докшыцы
	; Ulica w centrum miasta
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	206 m n.p.m.
Populacja (2010); • liczba ludności	; 6600
Nr kierunkowy	+375 2157
Kod pocztowy	211720
	Położenie na mapie obwodu witebskiego Dokszyce
	Położenie na mapie Białorusi Dokszyce
	54°53′N 27°46′E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Dokszyce^[2] (biał. Докшыцы, ros. Докшицы) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, siedziba rejonu dokszyckiego. Miasto leży nad rzeką Berezyną. Ok. 6,6 tys. mieszkańców (2010).

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Prywatne miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego^[3].

Siedziba parafii prawosławnej pw. Opieki Matki Bożej^[4] i rzymskokatolickiej pw. Trójcy Przenajświętszej.

Pierwsze wzmianki o wsi Dokszyce pochodzą z 1407 roku. Od 1560 roku część wsi, następnie z czasem – całość, wchodzi w skład majątku Kiszków. W 1608 roku wybudowali oni we wsi kościół, a w 1621 roku wystarali się o prawa miejskie.

W 1708 roku miasteczko zostało spalone przez Szwedów. W 1793 roku znalazły się w zaborze rosyjskim.

W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 6 Rosjan, 3 Polaków, 1 Żyd i 1 przedstawiciel innej narodowości^[5].

Od 1921 roku Dokszyce i majątek Dokszyce należały do Polski, miasto było ośrodkiem gminy Dokszyce.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasteczko zamieszkiwały tu 3004 osoby, 546 było wyznania rzymskokatolickiego, 417 prawosławnego, 4 ewangelickiego, 2055 mojżeszowego, a 72 mahometańskiego. Jednocześnie 1120 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 355 białoruską, 1 niemiecką, 1456 żydowską, a 72 tatarską. Było tu 492 budynków mieszkalnych^[6].

W 1931 miasto liczyło 3269 mieszkańców, było tu 585 domów^[7].

Majątek Dokszyce zamieszkiwały 24 osoby, 23 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 prawosławnego. Jednocześnie 23 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a jedna inną. Było tu 5 budynków mieszkalnych^[6].

W 1931 majątek zamieszkiwało 70 osób, było tu 6 domów^[7].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. Dokszyce zostały wcielone do Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, 30 września 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. 12 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano w okolicy getta. Sprawcami zbrodni byli gestapowcy z Lepla oraz żandarmeria z Głębokiego. Akcją dowodził Heinz Tangermann^[8].

W latach 1991–1995 wzniesiono w Dokrzycach nowy rzymskokatolicki kościół parafialny, w którym posługują bracia kapucyni^[9]. Tuż obok powstał klasztor sióstr adoratorek^[10].

Obecnie (2004) miasto liczy około 7 tysięcy mieszkańców. Najważniejszym zabytkiem jest cerkiew prawosławna pw. Opieki Matki Bożej z 1900 roku. Znajdują się tu także: cmentarze katolicki i tatarski, meczet, stare młyny i zabudowania dworskie.

Na cmentarzu katolickim znajduje się cmentarz wojenny, gdzie pochowano 176 polskich żołnierzy poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. Cmentarz został odnowiony w latach 2017-2018 z funduszy MKiDN^[11]. W uroczystości jego poświęcenia wzięła udział wiceminister Renata Szczęch^[12]^[13].

Herb Dokszyc został ustanowiony 20 stycznia 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi^[14].

[1]
Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
[2]
Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
[3]
Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 82.
[4]
Докшицкое благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-09-28]. (ros.).
[5]
W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 169.
[6]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
[7]
Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
[8]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1178.
[9]
Catholic.by - Докшыцы — парафія Свяірй Тройцы [online], old.catholic.by [dostęp 2022-02-17] (biał.).
[10]
Catholic.by - Докшыцы — парафія Свяірй Тройцы [online], old.catholic.by [dostęp 2022-02-17] (biał.).
[11]
FpPnW, Prace konserwatorskie na pięciu polskich cmentarzach wojennych na Białorusi – Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" [online] [dostęp 2020-04-29] (pol.).
[12]
[OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Dokszyce (Докшыцы) [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2020-04-29].
[13]
Dokszyce – cmentarz wojenny z 1920 r. [online], NIEZALEZNA.PL, 9 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-29].
[14]
Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 20 января 2006 г. № 36. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-01-20. [dostęp 2010-04-05]. (ros.).

Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

Radzima.org
Dokszyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 93.
Dokszyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 423.

[1] [1]
Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).

[2] [2]
Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).

[3] [3]
Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 82.

[4] [4]
Докшицкое благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-09-28]. (ros.).

[5] [5]
W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 169.

[:0-6] [6]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.

[:1-7] [7]
Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.

[8] [8]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1178.

[:13-9] [9]
Catholic.by - Докшыцы — парафія Свяірй Тройцы [online], old.catholic.by [dostęp 2022-02-17] (biał.).

[:12-10] [10]
Catholic.by - Докшыцы — парафія Свяірй Тройцы [online], old.catholic.by [dostęp 2022-02-17] (biał.).

[11] [11]
FpPnW, Prace konserwatorskie na pięciu polskich cmentarzach wojennych na Białorusi – Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" [online] [dostęp 2020-04-29] (pol.).

[12] [12]
[OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Dokszyce (Докшыцы) [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2020-04-29].

[13] [13]
Dokszyce – cmentarz wojenny z 1920 r. [online], NIEZALEZNA.PL, 9 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-29].

[14] [14]
Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 20 января 2006 г. № 36. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-01-20. [dostęp 2010-04-05]. (ros.).

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Dokszyce

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Historia

Herb

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne