Dismember
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dismember (początkowo Dismemberizer) – szwedzki death metalowy zespół muzyczny, powstały w 1988 roku w Sztokholmie[2].
 Dismember, 2005 | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1988-2011, 2019- |
| Wydawnictwo |
Nuclear Blast, Karmageddon Media, Regain Records, Avalon/Marquee Inc. |
| Powiązania |
Nihilist, Carbonized, Entombed, Carnage, General Surgery, Therion, Satyricon, Arch Enemy, Sinergy, Mercyful Fate, King Diamond, Spiritual Beggars, Unleashed, Tiamat, Lake of Tears |
| Strona internetowa | |
Do 2008 roku zespół nagrał osiem albumów studyjnych pozytywnie ocenianych przez krytyków muzycznych[3][4][5]. Zespół dał szereg koncertów na całym świecie i uczestniczył w licznych festiwalach: Wacken Open Air, Summer Breeze, XIV Agglutination, Hole In The Sky, Heavy Metal Circus festival czy Obscene Extreme[6][7][8][9][10][11]. Dismember to jedna z najbardziej znanych szwedzkich grup heavymetalowych o charakterystycznym brzmieniu nagrań zrealizowanych w Sunlight Studio[2].
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Zespół powstał w 1988 roku w Sztokholmie z inicjatywy basisty i wokalisty Roberta Sennebäcka, gitarzysty Davida Blomqvista i perkusisty Freda Estby'ego[12]. Tego samego roku ukazało się pierwsze demo pt. Dismembered[13]. Rok później grupa zarejestrowała kolejne dema zatytułowane Last Blasphemies i Rehearsal Demo '89[14][15], po czym w październiku br. działalność Dismember została zawieszona[2]. Wówczas David Blomqvist i Fred Estby dołączyli do Mike Amotta i jego formacji Carnage[2].
W kwietniu 1990 roku po rozpadzie Carnage, muzycy z tej grupy tj. D. Blomqvist, F. Estby i Matti Kärki wskrzesili Dismember[2]. Zaraz po tym w sierpniu br. Dismember przy współpracy z inżynierem dźwięku Tomasem Skoksbergiem w studio „Sunlight” nagrał czwarte demo pt. Reborn In Blasphemy[16][2]. W utworze Defective Decay solowe partie gitary nagrał Nicke Andersson[16], będący ówczesnym członkiem Entombed.
W 1991 roku ukazał się pierwszy album studyjny grupy zatytułowany Like an Ever Flowing Stream. Poza Blomqvistem (gitara), F. Estbym (perkusja) i M. Kärkim (śpiew), w nagraniach albumu dodatkowo wzięli udział (jako nowi członkowie zespołu): przybyły z grupy Unleashed – Robert Sennebäck (gitara rytmiczna) a także Robert Cabeza (gitara basowa), grający też w Carbonized[17][2]. Wydawnictwo było promowane singlem pt. Skin Her Alive. Rok później ukazał się pierwszy minialbum pt. Pieces.
W 1993 roku ukazał się drugi album pt. Indecent And Obscene, zaś w 1995 roku kolejny (trzeci) album o tytule Massive Killing Capacity. Tego samego roku został wydany drugi minialbum pt. Casket Garden.
W 1997 roku został wydany czwarty album Dismember pt. Death Metal. Również w 1997 roku został wydany trzeci minialbum pt. Misanthropic. W 1998 roku z zespołu odszedł basista Richard Cabeza, który dołączył do norweskiej grupy Satyricon[18]. W 2000 roku ukazał się piąty album zespołu pt. Hate Campaign. Na początku 2001 roku zespół podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią muzyczną Hammerheart Records[19]. Rok później na przełomie kwietnia i maja w Das Boot w Sztoholmie zespół rozpoczął realizację kolejnego wydawnictwa[20]. W 2003 roku zespół odbył tasę koncertową w Europie wraz z Flesh Made Sin i Callenish Circle[21].
W 2004 roku nakładem Karmageddon Media, która poprzednio nosiła nazwę Hammerheart został wydany szósty album zatytułowany Where Ironcrosses Grow[22][23]. Płyta została wyprodukowana przez perkusistę Freda Estby'ego[24]. Natomiast okładkę przygotował Dan Seagrave, który współpracował poprzednio m.in. z Entombed i Morbid Angel[25]. 24 sierpnia również w 2004 roku ukazało się pierwsze wydawnictwo DVD grupy pt. Live Blasphemies[26][27][28]. Na wydawnictwie został opublikowany m.in. koncert zarejestrowany 27 maja 2003 roku w sztokholmskim Klubben oraz filmy dokumentalne[29]. W ramach promocji Where Ironcrosses Grow zespół w listopadzie obył europejską trasę koncertową wraz Psycroptic, Anata i Sanatorium[30].
Rok później ukazała się pierwsza kompilacja nagrań zespołu pt. Complete Demos. Na płycie zostały wydane wszystkie nagrania demo zespołu po uprzednim zmasterowaniu[31]. Natomiast w sierpniu w Sami Studio zespół rozpoczął realizację siódmego albumu[32]. Również w 2005 roku z zespołu odszedł basista Johan Bergeback[33]. 20 lutego 2006 roku nakładem Regain Records ukazał się siódmy album pt. The God That Never Was[34]. W listopadzie tego samego roku zespół wziął udział w trasie koncertowej prekursorów szwedzkiego death metalu Masters Of Death podczas której wystąpiły również Unleashed, Entombed i Grave[35]. W 2007 roku z zespołu odszedł Fred Estby, którego zastąpił Thomas Daun[36]. Oświadczenie Freda Estby'ego odnośnie opuszczenia zespołu:
Decyzja poświęcenia się w pierwszym rzędzie rodzinie uniemożliwiła mi dalsze jeżdżenie na trasy i poświęcenie się zespołowi w pełnym wymiarze czasu. Chciałbym w tym miejscu podziękować wszystkim fanom, przyjaciołom, zespołom i wszystkim wspaniałym ludziom, których poznałem przez te lata[37].
W nowym składzie październiku tego samego roku w studiu nagraniowym B.A.S. zespół przystąpił do prac nad kolejnym albumem[38]. W 2008 roku ukazał się ósmy album pt. Dismember[39][40]. Płyta została wyprodukowana przez Nico Elgstranda, który współpracował z takimi grupami jak Murder Squad, Krux czy Merciless[41][42]. W ramach promocji zespół w lipcu odbył trasę koncertową w Australii[43]. Natomiast w sierpniu grupa dała szereg koncertów w Ameryce Południowej[44]. 22 listopada w Stockholmie odbył się jubileuszowy koncert grupy z okazji dwudziestolecia działalności artystycznej. Podczas koncertu wystąpili gościnnie również byli członkowie zespołu[45]. W 2009 roku ukazało się drugie wydawnictwo DVD zespołu pt. Under Bloodred Skies[46][47]. Tego samego roku zespół został nominowany nagrody Manifest Awards w kategorii „Best Hard Rock/Metal” za album Dismember[48]. W 2011 roku grupa została rozwiązana, jednak w 2019 roku została reaktywowana w starym składzie[49].
Muzyka i teksty
Muzyka grupy na przestrzeni lat nieprzerwanie była zaliczana do gatunku death metal[50]. Recenzent About.com – Chad Bowar pdokreślił m.in. łatwo rozpoznawalny styl grupy który nie uległ zmianie od powstania w 1988 roku oraz różnorodny styl wokalisty Matti'ego Kärki[5]. W swej twórczości zespół poruszył takie zagadnienia jak śmierć, wojna, religia czy nienawiść[1]. Komentarz Freda Estby'ego odnośnie do tekstów na albumie Where Ironcrosses Grow:
Tekstowo, będzie więcej o wojnie w jej najohydniejszych przejawach, będą historie o ludziach, którzy mają chore umysły i tworzą przez to chore sytuacje. Będzie też sporo krytyki religii[51].
Muzycy
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2].
|
Skład zespołu
|
Byli członkowie zespołu
|
Dyskografia
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2].
|
Albumy studyjne
Single
|
Minialbumy
Kompilacje
Dema
|
Wideografia
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1].
- Live Blasphemies (2004, DVD, Escapi[52])
- Under Bloodred Skies (2009, DVD, Regain Records)
Teledyski
| Rok | Tytuł | Reżyseria | Album | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 1992 | „Soon To Be Dead” | P. E. Eriksson, Henrik Wiman i Zeta Lorentzon | Pieces | [53] |
| 1993 | „Dreaming In Red” | – | Indecent And Obscene | |
| „Skinfather” | – | |||
| 1995 | „Casket Garden” | – | Massive Killing Capacity | |
| 2006 | „Trail Of The Dead” | Peter Wendin | The God That Never Was |
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.