Dimorphichnus

Dimorphichnus Seilacher, 1955 – ichnorodzaj skamieniałości śladowych w formie hieroglifu, będący prawdopodobnie skamieniałymi odlewami tropów trylobitów.

Dimorphichnus ma kształt rozrzuconych tropów^[1].

Podobnie jak inne skamieniałości tego typu, okazy należące do tego ichnorodzaju charakteryzuje znaczna zmienność i bardziej jest on definiowany przez sposób powstania niż ścisłe cechy morfologiczne^[1].

Okazy Dimorphichnus są hieroglifami, czyli nie samymi śladami na powierzchni podłoża, po którym poruszał się trylobit, ale odlewami śladów znajdującymi się na spągu warstwy przykrywającej to podłoże^[1].

Dimorphichnus interpretuje się jako ślady kroczenia lub pływania nad powierzchnią z szorowaniem po niej bokiem. Rodzaj Dimorphichnus i gatunek Dimorphichnus obliquus jako pierwszy opisał Adolf Seilacher dla dolnokambryjskich ichnoskamieniałości z Pakistanu w 1955 roku, a niedługo później podobne okazy znaleziono w kamieniołomie w Wiśniówce. Przy identyfikacji charakteru nowo wyróżnionego taksonu ichnoskamieniałości przyjął podobieństwo do śladów pozostawianych przez współczesne kraby^[1].

Inne hieroglify śladów pozostawionych w podłożu przez trylobity to Rusophycus Hall, 1852 (ślady spoczynku), Cruziana d'Orbigny 1842 (ślady pełzania i grzebania) i Diplichnites Dawson, 1873 (ślady stąpania po podłożu bez jego rozgrzebywania czy szorowania stroną brzuszną ciała). Razem tworzą ichnocenozę związaną z życiem trylobitów, ale również innych towarzyszących im zwierząt^[1].

Przypisy

1. Andrzej Radwański, Piotr Roniewicz. Upper Cambrian trilobite ichnocoenosis from Wielka Wisniowka (Holy Cross Mountains, Poland). „Acta Palaeontologica Polonica”. 8 (2), s. 259-280, 1963. (ang.).