Derrick Rose

Derrick Martell Rose Sr. (ur. 4 października 1988 w Chicago) – amerykański zawodowy koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, dwukrotny mistrz świata.

Derrick Rose

Rose w 2019.
rozgrywający
Pełne imię i nazwisko	Derrick Martell Rose Sr.
Pseudonim	D-Rose, Poohdini
Data i miejsce urodzenia	4 października 1988 Chicago
Wzrost	191[1] cm
Masa ciała	91[1] kg
Kariera
Aktywność	2008–2024
Szkoła średnia	Simeon Career Academy (Chicago, Illinois)
College	Memphis (2007–2008)
Draft	2008, numer: 1 Chicago Bulls
Kariera klubowa[a] Lata Kluby Wyst. 2008–2016 Chicago Bulls 447 2016–2017 New York Knicks 64 2017–2018 Cleveland Cavaliers 16 2018–2019 Minnesota Timberwolves 60 2019–2021 Detroit Pistons 65 2021–2023 New York Knicks 88 2023–2024 Memphis Grizzlies 24
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 2010–2014  Stany Zjednoczone
Mecze w lidze aktualne na 24 września 2024.
Dorobek medalowy Mistrzostwa Świata złoto Turcja 2010 Koszykówka złoto Hiszpania 2014 Koszykówka
Strona internetowa

Karierę koszykarską rozpoczynał podczas nauki w szkole średniej Simeon Career Academy, z której drużyną koszykarską dwukrotnie zdobywał mistrzostwo stanu. W 2007 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American^[2].

W 2007 podpisał list intencyjny uniwersytetu Memphis, stając się tym samym zawodnikiem ich zespołu. Wraz z drużyną Tigers awansował do finału rozgrywek akademickich, gdzie jednak przegrali z drużyną koszykarską uniwersytetu Kansas. Po roku studiów postanowił zgłosić się do draftu NBA, w którym to został wybrany z pierwszym numerem przez Chicago Bulls^[3].

Podczas pierwszych rozgrywek w zawodowej karierze, Rose został wybrany debiutantem roku, a także wybrano go do najlepszego składu pierwszoroczniaków^[4]. W kolejnym sezonie po raz pierwszy w karierze został wybrany do meczu gwiazd NBA^[5], oraz został powołany do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na Mistrzostwa Świata 2010^[6].

Dzieciństwo

Matka, Brenda Rose, wychowała go samotnie. Derrick ma trzech starszych braci i dorastał w najgorszej dzielnicy Chicago – Englewood. Od dziecka kibicował Chicago Bulls, a jego idolem jest Michael Jordan^[7][8].

Kariera

High School

Derrick Rose poprowadził swój zespół z liceum Simeon Career Academy do dwóch mistrzostw stanowych z rzędu, tym samym jego zespół stał się pierwszym w historii okręgu Chicago, który tego dokonał. Zagrał w meczu Jordan Brand oraz McDonald’s All-American, który uważany jest za All-Star Game młodych koszykarzy z liceum. Rose reprezentował także zespół USA w Nike Hoop Summit^[9].

College

W swoim jedynym sezonie na uniwersytecie, poprowadził swój zespół do pierwszego miejsca po sezonie regularnym dzięki czemu Uniwersytet Memphis, był rozstawiony z numerem 1. Szybko przeszli przez Sweet 16, by w Final Four awansować do finału, gdzie musieli uznać wyższość drużyny z Kansas po dogrywce 75:68.

NBA

25 maja 2008 zdeklarował się przystąpić do draftu NBA. Został wybrany z numerem pierwszym przez Chicago Bulls^[10].

W 2009 roku wygrał konkurs Skills Challenge^[11] i tym samym został najwszechstronniejszym rozgrywającym NBA. Na koniec sezonu 2008–09 został wybrany debiutantem roku^[12]. W swoim debiucie w meczu fazy playoff zdobył 36 punktów i wyrównał rekord Kareema Abdul-Jabbara pod względem najwyższej zdobyczy punktowej w debiutanckim meczu playoff. 17 stycznia 2011, w meczu przeciwko Memphis Grizzlies zdobył swoje pierwsze w karierze triple-double, zdobywając 22 punkty, 10 zbiórek i 12 asyst w ciągu 40 minut gry. 17 lutego 2011, w meczu przeciwko San Antonio Spurs, rozgrywający Byków, zdobywając 42 punktów, ustanowił swój nowy rekord kariery^[13]. 6 maja 2011, w meczu przeciwko Atlanta Hawks zdobył 44 punkty, czym ustanowił swój rekord w liczbie zdobytych punktów podczas playoffów.

3 maja 2011 został wybrany MVP sezonu zasadniczego 2010/2011. Tym samym stał się najmłodszym zawodnikiem, który odebrał tę nagrodę, a zarazem pierwszym od 1998 roku graczem Bulls.

29 kwietnia 2012, w meczu nr 1 fazy play-off, przeciwko Philadelphia 76ers, Rose doznał poważnej kontuzji – zerwał więzadło krzyżowe w lewej nodze. Do gry wrócił na początku sezonu 2013/2014, lecz kilka tygodni po powrocie, 22 listopada 2013 roku, doznał kolejnego urazu. Tym razem uszkodził łąkotkę w prawym kolanie.

25 lipca 2017 podpisał umowę z Cleveland Cavaliers^[14]. 8 lutego 2018 trafił do Utah Jazz w wyniku wymiany z udziałem trzech drużyn (Jazz, Cavaliers, Kings)^[15]. 2 dni później został zwolniony^[16]. 8 marca zawarł kontrakt do końca sezonu z Minnesotą Timberwolves^[17].

31 października 2018, podczas swojego pierwszego spotkania sezonu jako gracz pierwszej piątki, zdobył 50 punktów w wygranym 128–125 spotkaniu między Timberwolves a Utah Jazz, ustanawiając tym samym nowy rekord kariery^[18].

6 lipca 2019 został zawodnikiem Detroit Pistons^[19].

8 stycznia 2021 został zawodnikiem New York Knicks^[20].

3 lipca 2023 podpisał kontrakt z Memphis Grizzlies^[21].

26 września 2024 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[22].

Osiągnięcia

Rose w barwach Memphis Tigers.

Rose w sezonie debiutanckim.

Stan na 9 lutego 2021, na podstawie^[23][24], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Wicemistrz NCAA (2008)*
• Mistrz:
  • turnieju konferencji USA (2008)*
  • sezonu zasadniczego konferencji USA (2008)*
• Najlepszy pierwszoroczny zawodnik konferencji C-USA (2008)
• MVP turnieju Coaches vs. Classic Memphis Regional (2008)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • NCAA Final Four (2008)^[25]
    • debiutantów C-USA (2008)
    • C-USA (2008)
    • turnieju:
      • C-USA (2008)
      • Coaches vs. Classic (2008)
  • III składu All-American (2008 przez AP, NABC)

NBA

• MVP sezonu (2011)^[26]
• Debiutant roku (2009)^[27]
• Laureat nagrody – House of Highlights Moment of the Year (2019)^[28]
• Zwycięzca konkursu Skills Challenge (2009)
• Uczestnik:
  • meczu gwiazd NBA (2010–2012)
  • Rising Stars Challenge (2009)
  • Skills Challenge (2009, 2011)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • NBA (2011)
    • debiutantów (2009)^[29]
• Zawodnik:
  • miesiąca (kwiecień 2010, marzec 2011)
  • tygodnia (4.01.2010, 15.11.2010, 18.01.2011, 16.01.2012, 5.03.2012)
• Debiutant miesiąca (listopad 2008, grudzień 2008, marzec 2009)
• Powołany do udziału w konkursie Skills Challenge (2020 – nie wystąpił z powodu kontuzji)^[30]

Reprezentacja

• Mistrz świata (2010, 2014)

(*) – osiągnięcia anulowane przez NCAA

Statystyki

Legenda
M	Mecze	S5	Pierwsza piątka	MPG	Minuty na mecz
FG%	Celność rzutów z pola	3P%	Celność rzutów „za 3”	FT%	Celność rzutów wolnych
RPG	Zbiórki na mecz	APG	Asysty na mecz	SPG	Przechwyty na mecz
BPG	Bloki na mecz	PPG	Punkty na mecz

Na podstawie^[31].

Sezon regularny

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2008/09	Chicago	81	80	37,0	47,5%	22,2%	78,8%	3,9	6,3	0,8	0,2	16,8
2009/10	Chicago	78	78	36,8	48,9%	26,7%	76,6%	3,8	6,0	0,7	0,3	20,8
2010/11	Chicago	81	81	37,4	44,5%	33,2%	85,8%	4,1	7,7	1,0	0,6	25,0
2011/12	Chicago	39	39	35,3	43,5%	31,2%	81,2%	3,4	7,9	0,9	0,7	21,8
2013/14	Chicago	10	10	31,1	35,4%	34,0%	84,4%	3,2	4,3	0,5	0,1	15,9
2014/15	Chicago	51	51	30,0	40,5%	28,0%	81,3%	3,2	4,9	0,7	0,3	17,7
2015/16	Chicago	66	66	31,8	42,7%	29,3%	79,3%	3,4	4,7	0,7	0,2	16,4
2016/17	New York	64	64	32,5	47,1%	21,7%	87,4%	3,8	4,4	0,7	0,3	18,0
2017/18	Cleveland	16	7	19,3	43,9%	25,0%	85,4%	1,8	1,6	0,2	0,3	9,8
2017/18	Minnesota	9	0	12,4	42,6%	16,7%	100%	0,7	1,2	0,4	0,0	5,8
2018/19	Minnesota	51	13	27,3	48,2%	37,0%	85,6%	2,7	4,3	0,6	0,2	18,0
2019/20	Detroit	50	15	26,0	49,0%	30,6%	87,1%	2,4	5,6	0,8	0,3	18,1
2020/21	Detroit	15	0	22,8	42,9%	33,3%	84,0%	1,9	4,2	1,2	0,3	14,2
2020/21	New York	35	3	26,8	48,7%	41,1%	88,3%	2,9	4,2	0,9	0,4	14,9
2021/22	New York	26	4	24,5	44,5%	40,2%	96,8%	3,0	4,0	0,8	0,5	12,0
2022/23	New York	27	0	12,5	38,4%	30,2%	91,7%	1,5	1,7	0,3	0,2	5,6
2023/24	Memphis	24	7	16,6	46,1%	36,6%	88,9%	1,9	3,3	0,3	0,1	8,0
Razem		723	518	30,5	45,6%	31,6%	83,1%	3,2	5,2	0,7	0,3	17,4

Play-offy

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2009	Chicago	7	7	44,7	49,2%	0,0%	80,0%	6,3	6,4	0,6	0,7	19,7
2010	Chicago	5	5	42,4	45,6%	33,3%	81,8%	3,4	7,2	0,8	0,0	26,8
2011	Chicago	16	16	40,6	39,6%	24,8%	82,8%	4,3	7,7	1,4	0,7	27,1
2012	Chicago	1	1	37,0	39,1%	50,0%	100%	9,0	9,0	1,0	1,0	23,0
2015	Chicago	12	12	37,8	39,6%	34,8%	89,7%	4,8	6,5	1,2	0,5	20,3
2018	Minnesota	5	0	23,8	50,9%	70,0%	85,7%	1,8	2,6	0,4	0,0	14,2
2021	New York	5	3	35,0	47,6%	47,1%	100%	4,0	5,0	0,4	0,2	19,4
2023	New York	1	0	3,0	0,0%	0,0%	–	0,0	1,0	0,0	0,0	0,0
Razem		52	44	37,7	42,6%	32,2%	84,5%	4,3	6,3	0,9	0,5	21,9