Remove ads
Dawid-Cewi Pinkas (hebr.: דוד-צבי פנקס, ang.: David-Zvi Pinkas, ur. 1895 w Sopronie, zm. 14 sierpnia 1952) – izraelski prawnik i polityk, w latach 1951–1952 minister transportu, w latach 1949–1952 poseł do Knesetu z list Zjednoczonego Frontu Religijnego i Mizrachi. Sygnatariusz Deklaracji niepodległości Izraela.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
14 sierpnia 1952 |
| Minister transportu w III rządzie Ben Guriona | |
| Okres |
od 8 października 1951 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 14 lutego 1949 |
| Przynależność polityczna | |
Urodził się w 1897 w Sopronie w ówczesnych Austro-Węgrzech (obecnie Węgry)[1]. Ukończył szkołę średnią w Wiedniu, uczył się w jesziwie we Fryburgu Bryzgowijskim, następnie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim. W Wiedniu był jednym z liderów ruchu młodych Mizrachi oraz założycielem żydowskiej organizacji religijnej „Jeszuran”. W 1923 był delegatem na 13. Kongres Syjonistyczny[1].
W 1925 wyemigrował do stanowiącej brytyjski mandat Palestyny. W latach 1932–1949 był dyrektorem Banku Mizrachi w Tel Awiwie. Od 1932 był członkiem rady miejskiej Tel Awiwu, a od 1935 kierował departamentem edukacji. W 1944 został członkiem Zgromadzenia Reprezentantów, w latach 1947–1948 był członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Narodowej Mandatu Palestyny, a następnie członkiem Tymczasowej Rady Państwa[1].
Był jednym z sygnatariuszy ogłoszonej 14 maja 1948 Deklaracji niepodległości Izraela[2]. Podczas wojny o niepodległość Izraela należał do kierownictwa żydowskiego komitetu bezpieczeństwa[1].
W pierwszych wyborach parlamentarnych w Izraelu w 1949 dostał się do izraelskiego parlamentu z listy Zjednoczonego Frontu Religijnego. W pierwszym Knesecie przewodniczył komisji finansów, zasiadał także w komisjach regulaminowej oraz edukacji i kultury. W latach 1950–1951 był także zastępcą burmistrza Tel Awiwu[1] Jisra’ela Rokacha[3]. W kolejnych wyborach uzyskał reelekcję z listy Mizrachi. W Knesecie drugiej kadencji ponownie objął przewodnictwo nad komisją finansów i zasiadał w komisji edukacji i kultury[1]. 8 października został powołany w skład nowego rządu Dawida Ben Guriona jako minister transportu[4], zastąpił na stanowisku Dowa Josefa[5].
Zmarł 14 sierpnia 1952[1], mandat poselski objął po nim Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir[6], zaś stanowisko ministra transportu objął Ben Gurion[5].
Remove ads
Ulice jego imienia znajdują się w wielu izraelskich miastach, m.in. w Tel Awiwie[7], Petach Tikwie[8], Akce[9], Netanji[10], Bene Berak[11], Ramat Ganie[12], Kirjat Ono[13], Bat Jam[14], Hercliji[15], Riszon le-Cijjon[16] czy Lod[17].
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads