Dariusz Snarski

Dariusz Snarski (ur. 20 grudnia 1968 w Bielsku Podlaskim) – polski bokser, olimpijczyk. Założyciel grupy promotorskiej Wschodzący Białystok Boxing Team^[1].

Dariusz Snarski

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1968 Bielsk Podlaski
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	170 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	lekka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	67
Zwycięstwa	33
Przez nokauty	6
Porażki	32
Remisy	2
Nieodbyte	0
Bilans walk aktualny na 7 października 2017.

Kariera w boksie amatorskim

Walczył w wagach lekkiej i lekkopółśredniej. Startował na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992 w wadze lekkiej, gdzie odpadł w 2. rundzie (1/8 finału). największy sukces odniósł podczas mistrzostw świata w Tampere w 1993, gdzie w tej samej wadze dotarł do ćwierćfinału. Dwa występy w mistrzostwach Europy (w Bursie (1993) w wadze lekkopółśredniej oraz w Vejle (1996) w wadze lekkiej) bez sukcesów.

Trzykrotnie był mistrzem Polski w wadze lekkiej: w 1991, 1996 i 1997, a raz wicemistrzem w wadze lekkopółśredniej (w 1993). Zwyciężył w Turnieju im. Feliksa Stamma w 1995 w wadze lekkiej.

Stoczył 294 walki, z których 247 wygrał, 5 zremisował, a 42 przegrał. Był zawodnikiem Hetmana Białystok i Olimpii Poznań.

Kariera w boksie zawodowym

Boksował zawodowo w wadze lekkiej, w latach 1998-2013. Stoczył łącznie 66 walk, z których wygrał 32, przegrał 32 i dwie zremisował. 2 grudnia 2000 zdobył tytuł IBF intercontinal po wyrównanej walce z Włochem Vincenzo Belcastro w wadze super piórkowej. W 2001 walczył o tytuł zawodowego mistrza Europy w wadze lekkiej, ale przegrał z obrońcą tytułu Stefano Zoffem.

7 listopada 2008 Dariusz Snarski stoczył pojedynek z Polakiem Maciejem Zeganem o tytuł mistrza państwa bałtyckich federacji BBU. Po 8 rundach przegrał na punkty, a w ostatnim starciu odjęto mu punkt za cios poniżej pasa^[2].

14 grudnia 2008 Snarski walczył o wakujący tytuł mistrza świata federacji Universal Boxing Council. W 12 rundzie przegrał przez techniczny nokaut, chociaż u dwóch sędziów prowadził walkę na punkty. Rywalem Polaka był Kenijczyk David Kiilu^[3][4].

21 listopada 2009 zdobył tytuł wakującego mistrza świata federacji UBO w wadze lekkiej, pokonując Gruzina Nugzara Margawelaszwiliego^[5][6][7].

27 czerwca 2010 Snarski wywalczył tytuł mistrza państw bałtyckich federacji BBU na gali w Kolnie. Po 8 rundach pokonał na punkty Białorusina Yauheni Abdurazakau'a^[8][9].

10 października 2010 Snarski przegrał na punkty w walce z Krzysztofem Cieślakiem, choć werdykt sędziowski walki był kontrowersyjny i uważany za niesłuszny^{[10][11][12][13][14][15][16][17][18]}.

19 grudnia 2010 Snarski zrewanżował się Cieślakowi, posyłając rywala dwukrotnie na deski i wygrywając pewnie na punkty: 118-109, 118-109, 118-110.

16 listopada 2013 stoczył rewanżowy pojedynek z Maciejem Zeganem. Po 8-rundowej przegrał na punkty, stosunkiem dwa do remisu: 76:76, 73-78 i 75-77^[19].