Dach mansardowy
typ dachu łamanego (każda z połaci składa się z górnej i dolnej części) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dach mansardowy – typ dachu łamanego[1][2], w którym każda z połaci składa się z dwóch części: górnej – o mniejszym kącie nachylenia oraz dolnej – stromej, co zwiększa możliwości użytkowania poddasza[3]. Dach mansardowy może być dachem dwu- lub czterospadowym.
Spopularyzował to rozwiązanie konstrukcyjne François Mansart (1598–1666), francuski architekt okresu baroku, który wykorzystał poddasze jako część użytkową[4]. Dach mansardowy cieszył się także popularnością we Francji w czasach II Cesarstwa i rządów Napoleona III. Francuski dach mansardowy charakteryzuje się nachyleniem dolnej połaci około 60°, zaś górnej - około 30°.
Dachy mansandrowe są charakterystyczne dla budownictwa na Górnym Śląsku. Współcześnie inwestorzy, świadomi górnośląskiego dziedzictwa, również budują z poszanowaniem tej tradycji architektonicznej[5].
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.