DSM-IV

DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. DSM-IV jest też obowiązującym standardem w armiach NATO^[1]. Jest umieszczona m.in. w wydanej w języku polskim publikacji „Kryteria Diagnostyczne według DSM-IV-TR”^[2], stanowiącym przekład najnowszej, poprawionej wersji czwartego wydania pod redakcją prof. Jacka Wciórki z Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Nowa wersja – DSM-5 – została wydana 18 maja 2013^[3].

Wydanie DSM-IV-TR

Pięć wymiarów klasyfikacji stanowi pomoc w diagnozowaniu choroby, przewidywaniu jej przebiegu a także zaplanowaniu postępowania.

• Oś I – zaburzenia kliniczne
• Oś II – zaburzenia osobowości, zaburzenia rozwojowe
• Oś III – stany ogólnomedyczne
• Oś IV – problemy psychospołeczne i środowiskowe
• Oś V – poziom przystosowania.

Postawioną diagnozę uzupełnia się następującymi zadaniami:

• ocena psychodynamiczna – oceniająca istniejące możliwości radzenia sobie z lękiem, opis przyczyn powodujących i utrzymujących stan chorobowy
• rozpoznanie różnicowe – odrzucenie występowania i wpływu innych chorób
• rokowanie – po analizie zebranych danych, stanu psychicznego chorego oraz rozpatrując pozytywne i negatywne oddziaływania, analizuje się możliwości obrazu choroby i wyleczenia
• plan leczenia – ustala się sposób i przebieg leczenia. Powinno się też ocenić poziom chęci chorego do współdziałania, jego wiarygodność, krytycyzm, wgląd we własną chorobę i inteligencję, a także ich znaczenie dla leczenia.

Ogólna skala oceny funkcjonowania według DSM-IV

Należy uwzględniać sprawność funkcjonowania w zakresie życia psychicznego, społecznego i zawodowego. Każdy z czynników należy umieścić w pewnym ciągu, którego jednym biegunem jest zdrowie, drugim zaś choroba. Pomija się upośledzenie funkcjonowania spowodowane czynnikami fizycznymi lub środowiskowymi.

Zobacz też

• ICD-10
• DC:0-3R
• DSM-5