Czynniki elongacyjne

Czynniki elongacyjne – białka odpowiedzialne za elongację (wydłużanie) syntezowanego łańcucha peptydowego poprzez tworzenie kolejnych wiązań peptydowych w procesie translacji. Na podstawie odczytywanej sekwencji mRNA (kodonów) wiążą odpowiednie kompleksy aminoacylo-tRNA z rybosomem, umożliwiając dobudowywanie kolejnych aminokwasów do syntezowanego białka.

Czynnik elongacyjny eEF1, podjednostka G (PDB:1pbu).

U eukariontów wyróżnia się dwa czynniki elongacyjne:

• eEF1 odpowiada za wiązanie kompleksów aa-tRNA z rybosomem,
• eEF2 przesuwa nić mRNA wzdłuż rybosomu o jeden kodon po dołączeniu każdego aminokwasu do syntezowanego łańcucha^[1].

Czynniki elongacji

Bakteryjne	Eukariotyczne/archealne	Funkcja
EF-Tu	eEF-1 podjednostka α[2]	pośredniczy w przemieszczeniu aminoacylo-tRNA do wolnego miejsca w rybosomie[3].
EF-Ts	eEF-1 podjednostka βγ[2]	służy jako czynnik wymiany nukleotydów guaninowych dla EF-Tu, katalizując uwolnienie GDP z EF-Tu[2].
EF-G	eEF-2	katalizuje translokację tRNA i mRNA na końcu każdej rundy elongacji łańcucha polipeptydowego. Powoduje duże zmiany w konformacji[4].
EF-P	eIF5A	Prawdopodobnie stymuluje powstawanie wiązanie peptydowego[5].
eIF5A, archealny i eukariotyczny homolog EF-P, został odkrtyty pod koniec lat 70. XX w. i uznany za czynnik inicjacji translacji (ang. eukaryotic translation initiation factor 5A-1, eIF5A), ale później został uznany również za czynnik elongacji[5].