Czesław Nowicki (prezenter)
dziennikarz polski, prezenter pogody (Wicherek) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Nowicki, pseudonim „Wicherek” (ur. 24 marca 1928 w Wilnie, zm. 29 lutego 1992[1] w Warszawie) – polski prezenter i dziennikarz, wieloletni prezenter prognozy pogody w Programie I Telewizji Polskiej.
 Czesław Nowicki w latach 60. | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 lutego 1992 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Małżeństwo |
Ewa Kossakowska-Nowicka |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. J.I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu we Wrocławiu. W 1949 rozpoczął pracę we wrocławskim dzienniku „Słowo Polskie”, następnie był dziennikarzem w „Życiu Warszawy”, na którego łamach publikował artykuły o pogodzie w ramach rubryki „Pan Wicherek ma głos”[2].
We wrześniu 1957 rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej, dla której od 2 stycznia 1958 prezentował prognozę pogody w ramach Dziennika Telewizyjnego[2]. Prognozę prezentował w niekonwencjonalny sposób, tworząc w ten sposób swego rodzaju show[3]. Od 1963 prezentował pogodę w duecie z Elżbietą Sommer[4]. Ponadto w cyklicznym programie Kącik osobliwości pokazywał telewidzom przyrodnicze ciekawostki, takie jak m.in. przerośnięte grzyby, wielokilogramowe ryby czy warzywa o oryginalnych kształtach[3]. Kwartet Warszawski śpiewał piosenkę „Kochajmy Wicherka”, w której podkreślał popularność i oryginalność prezentera. W 1972 został zwolniony z TVP[4] w atmosferze skandalu[5] – wykazał się niestarannością dziennikarską podczas przygotowywania reportażu o wojskowych lotnikach dla Panoramy[6].
Po odejściu z TVP pracował w „Trybunie Ludu” i „Zielonym Sztandarze”, a także był rzecznikiem prasowym Instytutu Kształtowania Środowiska[5]. Oprócz tego koncertował po Polsce z autorskim programem kabaretowym „Spotkania z Wicherkiem”, a następnie jako aktor własnego Kabaretu „Barometr”[5]. Od lat 80. do 1992 publikował prognozy pogody w „Gazecie Wyborczej”[1], w tym czasie wrócił też do TVP, w którym prowadził prognozy pogody w „Wiadomościach”[7].
Zagrał siebie samego w serialach: Wojna domowa (1966) i Dom (1982) oraz filmach: Wielka, większa i największa (1962), Kłopotliwy gość (1971) i Nie lubię poniedziałku (1971).
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 225-4-9)[8].
Życie prywatne
Był żonaty z Ewą Kossakowską-Nowicką, telewizyjną graficzką[9].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.