Czesław Łapiński (taternik)

Czesław Łapiński (ur. 29 listopada 1912 w Nowym Jorku, zm. 24 lipca 1989 w Krakowie) – polski taternik, alpinista, ratownik tatrzański i wieloletni kierownik schroniska nad Morskim Okiem.

Czesław Łapiński

Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1912 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	24 lipca 1989 Kraków
Zawód, zajęcie	taternik kierownik schroniska nad Morskim Okiem ratownik TOPR
Alma Mater	Wyższe Studium Handlowe w Krakowie
Dzieci	Joanna Łapińska Andrzej Łapiński Wojciech Łapiński

Czesław Łapiński w 1920 roku przyjechał do Polski i zamieszkał w Krakowie. Był z wykształcenia ekonomistą, w 1936 roku ukończył Wyższe Studium Handlowe w Krakowie. W 1934 roku został współzałożycielem i czynnym członkiem grupy taternickiej o zmiennym składzie zwanej „Pokutnikami”. Zapoczątkowała ona regularną eksplorację wspinaczkową skał na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, zwłaszcza tych położonych bliżej Krakowa. Członek Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego od 1936 roku. Aktywny taternik od ok. 1937 roku.

Podczas II wojny światowej, w 1942 roku, podczas wspinaczki z Kazimierzem Paszuchą obluzował mocowanie swastyki powieszonej przez hitlerowców na Mnichu i widocznej znad Morskiego Oka. Podczas wichury znak mający świadczyć o panowaniu Niemców nad Tatrami spadł^[1][2].

W roku 1946 został członkiem TOPR, a później Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W 1947 roku brał udział w wyprawie Klubu Wysokogórskiego (należał do niego od 1939 roku) w Alpy, podczas której dokonał przejścia północnej ściany Petit Dru. W 1963 roku został honorowym członkiem tego klubu. Na tematy wspinaczkowe pisywał w „Pokutniku” (czasopismo grupy taternickiej „Pokutnicy”) i w „Taterniku”.

Aktywny działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego od 1951 roku. Członek Głównej Komisji Rewizyjnej PTTK w latach 1955–1958. W latach 1951-1980 kierownik schroniska PTTK nad Morskim Okiem, które prowadził wraz z żoną Wandą (ślub w 1943). Po przejściu na emeryturę przekazał schronisko w ręce najmłodszego syna Wojciecha, który kierował schroniskiem do 1985 roku^[3].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką "Zasłużony Działacz Turystyki", Złotą Honorową Odznaką Polskiego Związku Narciarskiego, Złotą Odznaką GOPR, Złotą Honorową Odznaką PTTK i innymi. Członek Honorowy PTTK od 1985 r.^{[potrzebny przypis]}

Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe

• pierwsze przejścia górną częścią północno-wschodniej ściany Mnicha, wraz z Kazimierzem Paszuchą
• pierwsze przejście północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej, wraz z Paszuchą
• pierwsze przejście środkiem północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej, wraz z Paszuchą.