Chimera z Arezzo

Chimera z Arezzo – datowana na pierwszą połowę IV wieku p.n.e.^[1] rzeźba z brązu o wysokości 80 cm^[1], przedstawiająca mityczną Chimerę, będąca jednym z najbardziej znanych przykładów sztuki etruskiej. Wykonana została metodą na wosk tracony^[2]. Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego we Florencji^[3].

Chimera z Arezzo

Autor	nieznany
Data powstania	1. połowa IV w. p.n.e.[1]
Medium	brąz
Wymiary	80 cm[1]
Miejsce przechowywania
Lokalizacja	Narodowe Muzeum Archeologiczne we Florencji

Rzeźba została odkopana w dniu 15 listopada 1553 roku w pobliżu Porta San Laurentino we włoskim mieście Arezzo^[3][4]. Została nabyta przez wielkiego księcia Toskanii Kosmę I Medyceusza, który umieścił ją w zbiorach Palazzo Vecchio. Brakujący ogon odtworzył w 1784 roku, opierając się na wskazówkach Luigiego Lanzi, rzeźbiarz Francesco Carradori^[3].

Pierwotnie Chimera z Arezzo stanowiła przypuszczalnie fragment większej grupy rzeźbiarskiej, tworząc parę z rzeźbą przedstawiającą atakującego ją Bellerofonta^[3][4]. Na prawej przedniej łapie chimery znajduje się inskrypcja w języku etruskim o treści TINSCVIL wskazująca, że był to przedmiot wotywny poświęcony etruskiemu bóstwu Tinii^[3][4].