Charon (mitologia)

Charon (gr. Χάρων Chárōn, łac. Charon, etr. Charun) – w mitologii greckiej bóg umierających i konających, przewoźnik dusz zmarłych przez rzekę Acheron (lub Styks)^[1]; w mitologii etruskiej „demon śmierci”.

Charon przepływający przez Styks

W mitologii greckiej: duch świata podziemnego, syn Erebu i Nyks^[2]. Był przewoźnikiem dusz zmarłych przez mityczną rzekę Styks (w innych wersjach mitu Styks nazywa się Acheron^[1] i czasem jest jeziorem lub bagnem, co wynika z tego, że poszczególne państwa-miasta starożytnej Grecji różniły się nieco kulturą). Był to posępny starzec, bezwzględny i bezlitosny. Nikt żywy nie miał wstępu do jego łodzi; kilkukrotnie zdarzyło się odstępstwo od tej zasady, lecz pasażer zawsze ponosił za to karę - np. Herakles za przewiezienie musiał spędzić rok zakuty w łańcuchy. Podczas podróży dusze zmarłych musiały wiosłować, a Charon sterował łodzią, zaś za swe usługi pobierał opłatę – monetę o wartości jednego lub dwóch oboli^[1], dlatego zgodnie ze zwyczajem obowiązkiem rodziny było umieszczanie monety w ustach zmarłego^[2].

W sztuce przedstawia się Charona jako brodatego, siwego, szpetnego starca ubranego w strój niewolnika z jednym rękawem i okrągłym kapeluszem podróżnym^[1]. Często stoi w łodzi z wiosłem.

Mitologia etruska

W mitologii etruskiej Charon to demon śmierci, który zabijał konającego człowieka i ciągnął go do Podziemia. Przedstawiany był z potężnym młotem w dłoni, z wężami zamiast włosów, często ze skrzydłami^[2].

Boska komedia

W Boskiej komedii Dantego Alighieri, Charon przewozi potępieńców do piekła.

Zobacz też

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• Tanatos