Charles Huggins

Charles Brenton Huggins (ur. 22 września 1901 w Halifaksie, Nowa Szkocja, Kanada, zm. 12 stycznia 1997 w Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone) – amerykański chirurg pochodzenia kanadyjskiego, laureat Nagrody Nobla w 1966 roku^[1].

Charles Huggins

Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	22 września 1901 Halifax
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1997 Chicago
Specjalność: patologia
Alma Mater	Uniwersytet Acadia
Uczelnia	Uniwersytet Chicagowski
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Studiował na Uniwersytecie Acadii w Wolfville w Nowej Szkocji, następnie na Harvardzie. Przez wiele lat związany z Uniwersytetem Chicagowskim, w latach 1951–1969 dyrektor Laboratorium Badań nad Rakiem Ben May. Był m.in. członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie.

W 1957 otrzymał Pour le Mérite za Naukę i Sztukę^[2]. W 1963 roku został uhonorowany przyznaniem nagrody Laskera w dziedzinie badań klinicznych.

Pionier chemoterapii chorób nowotworowych, prowadził badania z zakresu chirurgii eksperymentalnej, fizjologii kości i enzymów krwi. Wprowadził i upowszechnił leczenie raka gruczołu krokowego żeńskimi hormonami płciowymi. Za całokształt pracy naukowej został uhonorowany Nagrodą Nobla w 1966 roku, wspólnie z Peytonem Rousem.

Autor m.in. Experimental Leukemia and Mammary Cancer: Induction, Prevention, Cure (1979).