Brutus (mitologia)

Brutus z Troi (Brut) – postać z legend arturiańskich, protoplasta Brytów, pierwszy król brytyjski, przodek króla Artura.

Brutus

Inne imiona	Brut
Występowanie	legendy arturiańskie
Rodzina
Ojciec	Sylwiusz
Dzieci	Locrinus, Albanactus, Kamber

Brutus był synem Sylwiusza, prawnukiem mitycznego Eneasza. Matka zmarła po porodzie. Jako nastolatek w czasie polowania zabił niechcący swego ojca. Wygnany za karę z kraju został przywódcą zbuntowanych niewolników trojańskich. Podczas tułaczki dotarł z kompanami do zamieszkałego tylko przez olbrzymy Albionu. Tu założył Nową Troję (Troynovante), późniejszy Londyn.

Hildebarand Jacob w poemacie „Brutus of Trojan” napisał, że Brutus dopłynął do Totnes, w hrabstwie Devon. Upamiętnia to głaz Brutus Stone. Według miejscowej tradycji, kamień jest pierwszą rzeczą, którą nadepnął po zejściu ze statku^[1].