Bristolska skala uformowania stolca

Bristolska skala uformowania stolca (skala BSF; ang. Bristol Stool Form Scale) – naukowa klasyfikacja dzieląca ludzki kał na 7 grup według kryteriów kształtu i konsystencji.

Skala została stworzona przez Kenneth Willoughby Heaton(inne języki) i Sarah J. Lewis na Uniwersytecie w Bristolu. Publikacja autorów w Scandinavian Journal of Gastroenterology w 1997 wykazała jej przydatność w ocenie czasu pasażu jelitowego^[1].

W Kryteriach Rzymskich IV zespołu jelita drażliwego uwzględniono bristolską skalę uformowania stolca przy podziale na podtypy tego schorzenia^[2]:

• ZJD z zaparciem (IBS-C)
• ZJD z biegunką (IBS-D)
• ZJD mieszany (IBS-M)
• ZJD postać niesklasyfikowana (IBS-U)

Kształt i konsystencja stolca zależy od czasu, przez jaki przebywa on w jelicie grubym (typ pierwszy zalega w jelicie najdłużej, typ siódmy – najkrócej).

Siedem typów stolca według bristolskiej skali uformowania stolca:

• Typ 1: Oddzielne zbite grudki podobne do orzechów, trudne do wydalenia
• Typ 2: Stolec o wydłużonym kształcie, grudkowaty
• Typ 3: Stolec wydłużony, z pęknięciami na powierzchni
• Typ 4: Smukłe, wężowate kawałki stolca, gładkie i miękkie
• Typ 5: Miękkie drobiny z wyraźnymi krawędziami (łatwo wydalane)
• Typ 6: Stolec papkowaty, kłaczaste kawałki z postrzępionymi krawędziami
• Typ 7: Wodnisty, bez stałych elementów (ciecz)^[3]