Brama Straceń
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brama Straceń – wschodnia brama Cytadeli Warszawskiej, zbudowana w latach 1833–1835 jako Wrota Iwanowskie. Cmentarz-mauzoleum więźniów politycznych straconych w Królestwie Kongresowym.
 nr rej. 59/1 z 1.07.1965 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Warszawa |
| Data otwarcia |
1933 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
 52°15′54″N 21°00′09″E | |
Osłaniające bramę przedbramie, mogło w czasie zagrożenia być używane jako taras artyleryjski. Dodatkowo dostępu do niej bronił mur Carnota, połączony z kaponierą wschodnią. Całość zapewniała połączenie Cytadeli z brzegiem Wisły, gdzie w razie potrzeby mogły być zacumowane mosty łyżwowy i pontonowy, stanowiące połączenie z praskim Fortem Śliwickiego.
W pobliżu tej bramy, od 1886 Rosjanie wykonywali egzekucje więźniów politycznych na skarpie Cytadeli od strony Wisły. Stały tam szubienice, których szczątki wmurowane w ściany bramy widoczne są jeszcze dzisiaj. Ciała straceńców były chowane bezpośrednio na stoku, a robiono to w najgłębszym ukryciu[1].
W 1932 staraniem Koła Warszawskiego Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych teren wokół bramy uprzątnięto, a 1 listopada 1933 uroczyście otwarto cmentarz-mauzoleum straconych tu patriotów. Ustawiono 152 krzyże i 7 macew, a na ścianach bramy powieszono 6 marmurowych tablic pamiątkowych z nazwiskami ofiar.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
