Boris Karloff

Boris Karloff, właśc. William Henry Pratt (ur. 23 listopada 1887 w Londynie, zm. 2 lutego 1969 w Midhurst) – angielski aktor, który wyemigrował do Kanady w 1910 roku. Znany z postaci stwora Frankensteina (Frankenstein, Narzeczona Frankensteina i Syn Frankensteina) oraz z ról w innych horrorach.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...

Młodość

Boris Karloff urodził się jako William Henry Pratt w londyńskiej dzielnicy Peckham Rye przy 36 Forest Hill Road. Obecnie w tym miejscu wisi niebieska tabliczka („blue plaque”) upamiętniająca miejsce urodzenia aktora^[1]. Jego dziadkowie był angielsko-indyjskiego pochodzenia.

Aktor dorastał w Enfield. Był najmłodszym z siedmiorga dzieci i po śmierci matki był wychowywany przez swoje rodzeństwo. Podjął naukę na wydziale konsularnym w londyńskim King’s College, jednak w 1909 roku rzucił szkołę i pracował w różnych fachach m.in. jako robotnik na farmie aż do rozpoczęcia kariery aktorskiej^[2]. Jego brat, sir John Henry Pratt, został brytyjskim dyplomatą^[3]. Karloff jako chłopiec miał pałąkowate nogi, jąkał się oraz seplenił^[4]. W dorosłym życiu pozbył się jąkania, natomiast seplenienie słychać w filmach z jego udziałem.

Wczesna kariera

W 1909 roku William Pratt wyjechał do Kanady i tam przyjął swój pseudonim sceniczny „Boris Karloff”. Jedna z teorii genezy pseudonimu głosi, że pochodzi on od nazwiska szalonego uczonego („Boris Karlov”) z opowiadania Harolda MacGratha The Drums of Jeopardy. Jednak opowiadanie to zostało opublikowane dopiero w 1920 roku, czyli co najmniej 8 lat po tym jak aktor zaczął używać pseudonimu w niemych filmach. Inna z teorii wskazuje na wpływ postaci „Prince Boris of Karlova” z opowiadania science-fiction Edgara Rice’a Burroughsa, lecz ponieważ ukazało się ono w 1915 roku, wpływ może być odwrotny. Karloff utrzymywał, że imię „Boris” wybrał, ponieważ brzmiało ono obco i egzotycznie i że „Karloff” było nazwiskiem rodzinnym. Jednakże jego córka Sara Karloff zaprzeczyła znajomości przodków o takim nazwisku.

W 1911 roku Karloff dołączył do Jeanne Russell Co. i występował m.in. w Kamloops i Prince Albert. W 1912 podczas występów w Reginie był świadkiem huraganu Regina^[5]. Następnie podjął pracę jako bagażowy na stacji kolejowej oraz dołączył do trupy Harry St. Clair Co., która występowała przez rok w Minot.

Z powodu podejmowania ciężkich prac fizycznych podczas pobytu w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, cierpiał na kłopoty z plecami przez resztę swojego życia. Z powodu problemów zdrowotnych nie walczył w I wojnie światowej.

Hollywood

Po przyjeździe do Hollywood Karloff wystąpił w dziesiątkach niemych filmów, jednak nadal musiał dorabiać pracując fizycznie. Rola potwora Frankensteina w filmie Frankenstein z 1931 roku uczyniła z niego gwiazdę. Rok później potwierdził ten status grając postać Imhotepa w filmie Mumia.

Karloff poza horrorami zagrał role w filmach z różnych gatunków. Godna zapamiętania jest rola w filmie Człowiek z blizną, w którym został zastrzelony w kręgielni. W obrazie Johna Forda Patrol na pustyni z 1934 roku wystąpił jako religijny żołnierz z I wojny światowej.

W latach trzydziestych i czterdziestych aktor rywalizował o tron króla horroru z Bélą Lugosi, który odmawiając zagrania potwora Frankensteina utorował drogę kariery Karloffa. Współpraca z Lugosi nie poprowadziła do przyjaźni, jednakże stworzyła cenione^{[przez kogo?]} obrazy Czarny kot (1934), Kruk (1935), The Invisible Ray (1936), Black Friday, You'll Find Out (1940) i Porywacz ciał (1945).

Karloff powrócił do legendy Frankensteina w 1944 roku filmem Dom Frankensteina, w którym wcielił się w postać nikczemnego doktora Niemanna oraz w 1958 roku rolą barona Victora von Frankensteina, wnuka wynalazcy w filmie Frankenstein 1970.

W 1941 aktor powrócił na deski teatru sztuką Arszenik i stare koronki, w której zagrał gangstera rozwścieczonego faktem częstego mylenia go z Karloffem. W 1950 wystąpił jako kapitan Hook w musicalu Piotruś Pan. W 1952 roku był nominowany do nagrody Tony za rolę u boku Julie Harris w sztuce Jeana Anouilha Skowronek.

W latach pięćdziesiątych Karloff zaczął występować w serialach telewizyjnych Out of This World, Thriller, The Veil. W latach sześćdziesiątych grał w filmach wytwórni American International Pictures m.in.: Strach, Kruk, The Comedy of Terrors oraz Giń Stworze, Giń!.

W połowie lat sześćdziesiątych popularność przyniosła mu narracja filmu animowanego Grinch: Świąt nie będzie, za którą otrzymał nagrodę Grammy.

Użyczył swojego głosu w nagraniach dla dzieci Trzy małe świnki, Takie sobie bajeczki Rudyarda Kiplinga, Mother Goose Nursery Rhymes z Celeste Holm i Cyril Ritchard^[6] i Wyprawa na żmirłacza Lewisa Carrolla.

W 1968 roku wystąpił w filmie Żywe tarcze Petera Bogdanovicha, w którym zagrał emerytowanego aktora dreszczowców. Karloff zakończył karierę grą w trzech niskobudżetowych meksykańskich horrorach, które ukazały się po jego śmierci.

Życie osobiste

Był sześciokrotnie żonaty, miał jedną córkę z Dorothy Stine, z piątą żoną.

Był członkiem Stowarzyszenia Aktorów Filmowych.

W 1931 roku ubezpieczył się od przedwczesnego starzenia się, spowodowanego makijażem filmowym^[7]. Miało to związek z rolą monstrum w filmie Frankenstein. Przy produkcji tego filmu charakteryzowanie Karloffa na monstrum, a następnie usuwanie charakteryzacji zajmowało łącznie kilka godzin i Karloff, który zresztą aktywnie uczestniczył w jej opracowaniu, zażądał uznania tej czynności za czas pracy aktora. Wobec odmowy wystąpił do sądu i wygrał sprawę, co miało ważne znaczenie dla Stowarzyszenia Aktorów Filmowych, w którym Karloff działał^[8].

Boris Karloff ostatnie lata życia spędził w Bramshott w hrabstwie Hampshire. Zmarł na zapalenie płuc. Jego ciało zostało skremowane, tablica pamiątkowa znajduje się w kościele św. Pawła na Covent Garden^[9].

Życiorys

Młodość

Wczesna kariera

Hollywood

Życie osobiste

Wyróżnienia

Filmografia

Dodatkowe informacje

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on