Bokarnea odgięta

Bokarnea odgięta^[5][6], beukarnea wygięta^[7] (Beaucarnea recurvata Lem.) – gatunek roślin z rodziny szparagowatych. Potocznie nazywany jest również nogą słonia^[8] lub małpim drzewkiem^[5], w użyciu jest również nazwa nolina wygięta^[8], nolina odgięta^[9] i nolina kędzierzawa^[10]. Pochodzi z Meksyku i jest uprawiany w wielu krajach świata^[11].

Bokarnea odgięta

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	szparagowate
Rodzaj	bokarnea
Gatunek	bokarnea odgięta
Nazwa systematyczna
Beaucarnea recurvata Lem. : Ill. Hort. Misc.: 59 1861.
Synonimy
Nolina recurvata (Lem.) Hemsl[3].
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
krytycznie zagrożony|class=skin-invert-image

Morfologia

W warunkach naturalnych bokarnea odgięta wraz z kaktusami rośnie na suchych płaskowyżach meksykańskich. Jest sukulentem i posiada gruby pień. Uprawiana w mieszkaniach jako roślina pokojowa, u podstawy łodygi wykształca okrągłą, zgrubiałą podstawę, z której po kilku latach może wyrosnąć kilka pędów z rozetami długich, mocnych liści^[7]. Liście skupione na szczytach pędu są wąskie i ciemnozielone^[9], mają szorstką górną powierzchnię i ostre brzegi. Po wielu latach uprawy roślina wytwarza kwiatostany składające się z licznych, białozielonkawych^[7] lub różowawych^[9] kwiatów. Owocem jest torebka^[7]. W uprawie doniczkowej roślina osiąga ok. 2 m wysokości^[9].

Zastosowanie i uprawa

W polskich warunkach klimatycznych bokarnea odgięta uprawiana jest jako roślina pokojowa. Rośnie bardzo wolno. Wymaga żyznej i przepuszczalnej ziemi. Podobnie jak kaktusy, potrzebuje dużo światła i może stać w lecie na wolnym powietrzu, przy czym liście powinny być stopniowo przyzwyczajane do bezpośredniego nasłonecznienia ze względu na niebezpieczeństwo oparzeń. W zimie powinna być sztucznie doświetlana. Wiosną i latem należy podlewać obficie, ale rzadko (tak, aby pomiędzy kolejnymi podlewaniami ziemia zdążyła lekko przeschnąć), zimą podlewanie należy znacznie ograniczyć^[7]. Preferuje temperatury w okresie zimowym z zakresu 6–10 °C^[9]. Nawozi się tylko w okresie wegetacyjnym, wieloskładnikowymi nawozami o zmniejszonej ilości azotu^[7].

Rośliny uprawiane w pomieszczeniach nazbyt ciepłych i suchych atakowane są przez przędziorkowate^[9].

Rozmnażanie z nasion oraz z sadzonek pędowych^[9].