Bojomir

Bojomir – polski herb szlachecki z nobilitacji, nadany w Królestwie Kongresowym.

W polu błękitnym półksiężyc złoty, z gwiazdą srebrną nad każdym z rogów.

Klejnot: na hełmie z łańcuchem z krzyżem kawalerskim na szyi, ramię z szablą^[1] wzniesioną do cięcia.

Nobilitacja Andrzeja Ruttié (według Uruskiego^[2] i Marcinkowskiego^[3], według Ostrowskiego Buttie^[4]) 21 lutego 1827^[4].

Tadeusz Gajl wymienia następujące rody herbownych:

Ruttie (u Ostrowskiego Buttie).

[1]
opis u Uruskiego, opis u Marcinkowskiego, rysunek u Ostrowskiego, w opisie Ostrowskiego miecz
[2]
Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 15. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 324.
[3]
Kazimierz Marcinkowski: Rodziny zaszczycone szlachectwem w Królestwie Polskim 1815-1836 : z podaniem ich herbów na podstawie Dziennika Praw. Warszawa: Biliński L., 1907, s. 47.
[4]
Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 26.

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Herb Bojomir z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Opis herbu