Bogusław Polch

Bogusław Maksymilian Polch, pierwotnie Połch (ur. 5 października 1941 w Łyszczycach, zm. 2 stycznia 2020 w Warszawie) – polski rysownik komiksów, który zajmował się także tworzeniem grafiki reklamowej i użytkowej oraz ilustracji książkowych, storyboardzista. W 2009 r. został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” .

Bogusław Polch

Bogusław Polch odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” podczas gali wręczenia nagród 20. MFKiG w Łodzi (2009)
Data i miejsce urodzenia	5 października 1941 Łyszczyce
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 2020 Warszawa
Dziedzina sztuki	komiks
Ważne dzieła
Ekspedycja Funky Koval Wiedźmin
Odznaczenia

Życiorys

Grób Bogusława Polcha na stołecznym cmentarzu Bródnowskim

Urodził się 5 października 1941 roku w osadzie kolejowej przy stacji Łyszczyce koło Brześcia, jako syn Maksymiliana (Maksima) i Zofii Połchów^[1]. Po zakończeniu II wojny światowej jego rodzina przeniosła się do Warszawy^[2]. W stołecznym Liceum Sztuk Plastycznych siedział w jednej ławce z Grzegorzem Rosińskim^[3]. Przerwał naukę w liceum z powodu braku uznania dla twórczości komiksowej przez nauczycieli. Maturę zdał dopiero w 1967 roku w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym dla pracujących ze specjalnością „obróbka skrawaniem”^[4]. Zrezygnował ze studiów plastycznych, zajmując się od razu pracą zawodową. Debiutował w wieku 17 lat, dwoma krótkimi komiksami w młodzieżowej gazecie Korespondent wszędobylski^[5]. Pierwszy oficjalny komiks wydał 12 lat później. Był to zeszyt „Złoty" Mauritius z serii o kapitanie Żbiku, do prac przy której wciągnął go G. Rosiński^[6].

W 1982 na zlecenie UNESCO narysował komiks Rycerze fair play o tematyce sportowej. W latach 1999–2000 był redaktorem naczelnym efemerycznego (ukazały się dwa numery) magazynu komiksowego KRON, który posłużył do obejścia zakazu reklamowania wódki^[7].

Wśród czytelników i kolegów po fachu uchodzi za specjalistę od precyzyjnego, pełnego szczegółów rysunku. Janusz Christa powiedział o nim:

A Polch... O, ten jest zupełnie niesamowity. Kiedyś pokazywał mi stronę swojego Funky Kovala. Był na niej rysunek bohatera trzymającego w ręce monetę. Na tym dolarze były umieszczone wszystkie napisy, jak na prawdziwym. Musiał to chyba pod lupą robić. Zapytałem go, po co to, przecież w druku tego zupełnie nie będzie widać. Odpowiedział: „No, jasne! Lecz ja wiem, że to tam jest”^[8].

Próbą odejścia od tego stylu była seria komiksów o Wiedźminie, przy pracy nad którymi Polch przed nałożeniem koloru celowo kopiował po kilka razy plansze, aby uzyskać wrażenie rozmytych konturów^[9].

Stworzył także wiele okładek do książek fantastycznych wydawnictwa SuperNowa^[10].

W 2009 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[11].

Polch często umieszczał w kadrach swoich komiksów aluzyjne odniesienia do rzeczywistości:

• w Niewygodnym świadku kapitan Żbik stylizowany jest na Brudnego Harry’ego, postać z serii filmów z Clintem Eastwoodem;
• w serii o Funkym Kovalu postaci mają twarze współpracowników i znajomych Polcha, postać kłamliwego rzecznika prasowego jest karykaturą Jerzego Urbana^[12];
• w serii o Wiedźminie jedna z postaci ma twarz Lecha Wałęsy^[13];
• w KRON-ie w jednym z kadrów Polch narysował tkwiącą w krzakach rakietę „Made in Poland”, o kradzieży której z zakładów zbrojeniowych MESKO w Skarżysku-Kamiennej informowały media w 1999 r.

W 2002 r. na łamach magazynu „Arena Komiks” zapowiadał podanie do sądu twórców polskiego serialu i filmu Wiedźmin, którzy mieli jakoby bez jego zgody wykorzystać autorskie projekty plastyczne zawarte w komiksie o Geralcie^[14].

Zmarł 2 stycznia 2020 roku w Warszawie^[1], gdzie został pochowany tydzień później na cmentarzu Bródnowskim (kw. 45H-VI-15).

Życie prywatne

Jego żona, Danuta (Dana), zmarła w 2007. Miał dwie córki, Paulinę i Patrycję^[15].

Zmienił nazwisko z „Połch” na „Polch” podczas prac nad komiksem „Bogowie z kosmosu” pod koniec lat 70.^[16].

Komiksy autorstwa Polcha

Seria Kapitan Żbik

• „Złoty” Mauritius, (1970 - Sport i Turystyka)
• Nocna wizyta, (1972 - Sport i Turystyka)
• Wąż z rubinowym oczkiem, (1972 - Sport i Turystyka)
• Pogoń za lwem, (1972 - Sport i Turystyka)
• Salto śmierci, (1972 - Sport i Turystyka)
• Na zakręcie, (1973 - Sport i Turystyka)
• Niewygodny świadek, (1975 - Sport i Turystyka)
• Tajemnica „Plaży w Pourville”, (2013 - Kultura Gniewu)

Seria Bogowie z kosmosu

• 1. Lądowanie w Andach, (1982 - KAW)
• 2. Ludzie i potwory, (1984 - KAW)
• 3. Walka o planetę, (1985 - KAW)
• 4. Bunt olbrzymów, (1986 - KAW)
• 5. Zagłada wielkiej wyspy, (1987 - KAW)
• 6. Planeta pod kontrolą, (1990 - KAW)
• 7. Tajemnica piramidy, (1990 - KAW)
• 8. Ostatni rozkaz, (2003 - Muza)

Seria Funky Koval

• 1. Bez oddechu, (1987 - RSW „Prasa-Książka-Ruch”)
• 2. Sam przeciw wszystkim, (1988 - RSW „Prasa-Książka-Ruch”)
• 3. Wbrew sobie, (1992 - Prószyński i S-ka)
• 4. Wrogie przejęcie, (2011 - Prószyński i S-ka)

Seria Wiedźmin

scenariusz: Andrzej Sapkowski, Maciej Parowski

• Droga bez powrotu, (1993 - Prószyński i S-ka)
• Geralt, (1993 - Prószyński i S-ka)
• Mniejsze zło, (1993 - Prószyński i S-ka)
• Ostatnie życzenie, (1994 - Prószyński i S-ka)
• Granica możliwości, (1995 - Prószyński i S-ka)
• Zdrada, (1995 - Prószyński i S-ka)

Inne

• Spotkanie – 1976, scenariusz Ryszard Siwanowicz, w nr 1 magazynu komiksowego „Relax”
• Rycerze fair play – 1982, wyd. polskie w 1986, scenariusz Tadeusz Olszański
• Tomek Grot – 1989, ukazał się tylko pierwszy tom Pościg
• Upadek bożków – 1990, czteroplanszowy komiks do scenariusza Macieja Parowskiego przygotowany na wystawę poświęconą upadkowi komunizmu i opublikowany w antologii towarzyszącej tej wystawie pt. Breakthrough (angielska wersja tytułu), która ukazała się w kilku krajach, w kilku językach. Komiks został opublikowany w Polsce w magazynie "Krakers" oraz przez Galerię BWA Jelenia Góra we włoskiej wersji językowej, w katalogu polskiej wystawy „Memoria e narrazione. Il fumetto storico polacco”, która premierę miała w Neapolu (2017 r.)^[17]
• KRON – dwie części w latach 1999–2000, współautor rysunków, scenariusz Rafał Skarżycki