Bodoni

Bodoni – krój pisma zaprojektowany przez Giambattistę Bodoniego ok. 1780 roku w Parmie^[1]. Bodoni jest pismem szeryfowym, klasyfikowanym jako antykwa klasycystyczna. Obok kroju Didot uznawany za najbardziej charakterystyczne pismo drukarskie epoki klasycyzmu. W późniejszych epokach często kopiowany i stosowany w całej Europie i Stanach Zjednoczonych^[2]. Obecnie Bodoni jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych krojów pism, używanym m.in. w nagłówkach gazet^[3], np. magazynu „Vogue”^[4].

Wzornik pisma Bodoni

Historia

Giambattista Bodoni, początkowo zatrudniony jako kierownik drukarni książęcej w Parmie, od roku 1791 był właścicielem oficyny. Wypracował nowe kroje antykwy (w tym nazwanej jego nazwiskiem), czcionki greckiej i orientalnej. Wszystkie umieścił we wzorniku pism pt. Manuale tipografico, wydanym po śmierci autora, w 1818 roku, przez jego żonę^[5]. Kunszt drukarski Bodoni doprowadził do perfekcji dzięki odpowiednim proporcjom, symetrii i kształtowi pism^[6]. Oryginalne stemple Bodoniego przechowuje Museo Bodoniano w Parmie^[7].

Charakterystyka

Krój Bodoni posiada wszystkie typowe cechy antykwy klasycystycznej^[8]. Charakteryzuje się znacznym kontrastem pomiędzy pionowymi a poziomymi kreskami tworzącymi litery, ściętymi szeryfami włosowymi, pionowymi osiami w zaokrągleniach liter i małą aperturą^[9][10].

Według systemu klasyfikacji krojów pisma stworzonego przez Aleksandra Lawsona należy do krojów typu Modern^[4], natomiast według systemu klasyfikacji Vox – do krojów typu Didone^[11].