Blues brytyjski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brytyjski blues (ang. British blues) – podgatunek bluesa powstały w późnych latach 50. XX wieku. Amerykańscy muzycy bluesowi, tacy jak Muddy Waters, Howlin’ Wolf i B.B. King, byli bardzo popularni w Wielkiej Brytanii. Młodzi brytyjczycy zafascynowani bluesem zaczęli sami zakładać zespoły i naśladować swoich idoli. Brzmienie brytyjskiego bluesa ukształtowało się wyraźnie w latach 60. Gatunek ten, podczas tak zwanej brytyjskiej inwazji, stał się bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych.
Przedstawiciele brytyjskiego bluesa: The Animals[1], Long John Baldry[2], Jeff Beck[3], Duster Bennett[4], Blues Incorporated, Chicken Shack[5], Graham Bond[6], Jack Bruce, Eric Clapton[7], Cream[8], Cyril Davies, Fleetwood Mac, John Mayall, Peter Green[9], Jo Ann Kelly, Alexis Korner, Led Zeppelin[10], Manfred Mann, Sam Mitchell, Jimmy Page[11], Dave Peabody, The Rolling Stones[12], Savoy Brown[13], The Small Faces, Gordon Smith, Jeremy Spencer[14], Ten Years After[15], Them, The Yardbirds[16] oraz Chris Youlden.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
