Blanca Fernández Ochoa

Blanca Fernández Ochoa (ur. 22 kwietnia 1963 w Madrycie, zm. pod koniec sierpnia 2019 na górze La Peñota) – hiszpańska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska.

Blanca Fernández Ochoa

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1963 Madryt
Data i miejsce śmierci	sierpień 2019 La Peñota
Wzrost	168 cm
Debiut w PŚ	Sezon 1979/1980
Pierwsze punkty w PŚ	4.02.1981, Zwiesel (15. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	21.03.1984, Zwiesel (3. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania Igrzyska olimpijskie brąz Albertville 1992 narciarstwo alpejskie (slalom) Puchar Świata (Slalom) 3. miejsce 1990/1991 3. miejsce 1991/1992 Puchar Świata (Gigant) 3. miejsce 1986/1987 Puchar Świata (Supergigant) 3. miejsce 1987/1988

Kariera

Na arenie międzynarodowej Blanca Fernández Ochoa pojawiła się na początku lat 80'. W lutym 1980 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zajmując tam osiemnaste miejsce w gigancie. W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczyła 4 lutego 1981 roku w Zwiesel, gdzie w gigancie była piętnasta. Nieco ponad trzy lata później, 21 marca 1984 roku w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, plasując się na trzeciej pozycji w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Tamara McKinney z USA oraz Erika Hess ze Szwajcarii. W kolejnych latach jeszcze dziewiętnaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 3 marca 1985 roku w Vail wygrała giganta, a 26 listopada 1987 roku w Sestriere, 22 grudnia 1990 roku w Morzine i 1 grudnia 1991 roku w Lech była najlepsza w slalomie. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 21 marca 1992 roku w Crans-Montana, gdzie była trzecia w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1987/1988, kiedy zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji supergiganta, za Szwajcarką Michaelą Figini i Austriaczką Sylvią Eder. Hiszpanka była także trzecia w klasyfikacji giganta w sezonie 1986/1987 oraz w klasyfikacji slalomu w sezonach 1990/1991 i 1991/1992.

Największy sukces osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie wywalczyła brązowy medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Julie Parisien z USA 0,03 sekundy. W drugim w przejeździe uzyskała siódmy wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas. Ostatecznie uległa tylko Austriaczce Petrze Kronberger i Annelise Coberger z Nowej Zelandii. Był to pierwszy w historii medal olimpijski wywalczony przez hiszpańską narciarkę alpejską i zaledwie drugi w historii na zimowych igrzyskach olimpijskich^[1]. Ochoa startowała także na dwóch poprzednich edycjach tej imprezy, a najbliżej medalu była podczas slalomu na igrzyskach w Calgary w 1988 roku, gdzie po pierwszym przejeździe slalomu znajdowała się na prowadzeniu. Jednak, jak sama przyznała, nie utrzymała związanej z tym presji i ostatecznie zawody zakończyła na piątej pozycji^[2]. Wielokrotnie startowała także na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając na rozgrywanych w 1987 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajęła tam czwarte miejsce w slalomie, przegrywając walkę o podium z Tamarą McKinney o 0,09 sekundy.

Podczas ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk w Calgary oraz rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Albertville Fernández Ochoa była chorążym reprezentacji Hiszpanii^[3].

Jej siostra Dolores, a także bracia Luis, Juan Manuel i Francisco Fernández Ochoa także uprawiali narciarstwo alpejskie.

23 sierpnia 2019 zaginęła podczas górskiej wędrówki. 4 września 2019 jej ciało odnaleziono na zboczu góry La Peñota w okolicach Madrytu. Najprawdopodobniej zmarła pod koniec sierpnia 2019^[4]

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
18.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+7,33 s	Hanni Wenzel
6.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98 min	+1,16 s	Debbie Armstrong
DNF	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47 min	-	Paoletta Magoni
21.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03 min	+3,01 s	Sigrid Wolf
DNF	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49 min	-	Vreni Schneider
5.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69 min	+2,75 s	Vreni Schneider
12.	19 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:12,74 min	+2,67 s	Pernilla Wiberg
3.	20 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:32,68 min	+0,67 s	Petra Kronberger

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
18.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+7,33 s	Hanni Wenzel
DNF	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	-	Erika Hess
9.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53 min	+2,06 s	Diann Roffe
14.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58 min	+3,22 s	Perrine Pelen
10.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17 min	+2,56 s	Maria Walliser
5.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22 min	+2,66 s	Vreni Schneider
5.	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30 min	+1,75 s	Erika Hess
4.	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88 min	+0,87 s	Mateja Svet
7.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37 min	+3,85 s	Vreni Schneider
DNF	1 lutego	1991	Saalbach	Slalom	1:25,90 min	-	Vreni Schneider

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1981/1982: 55.
• sezon 1982/1983: 51.
• sezon 1983/1984: 36.
• sezon 1984/1985: 10.
• sezon 1985/1986: 31.
• sezon 1986/1987: 8.
• sezon 1987/1988: 4.
• sezon 1988/1989: 18.
• sezon 1990/1991: 10.
• sezon 1991/1992: 7.

Miejsca na podium

1. Zwiesel – 21 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce
2. Maribor – 4 stycznia 1985 (gigant) – 3. miejsce
3. Vail – 3 marca 1985 (gigant) – 1. miejsce
4. Wysokie Tatry – 8 lutego 1986 (gigant) – 2. miejsce
5. Valzoldana – 20 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
6. Megève – 13 lutego 1987 (gigant) – 2. miejsce
7. Saint-Gervais – 14 lutego 1987 (slalom) – 3. miejsce
8. Zwiesel – 27 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
9. Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 1. miejsce
10. Leukerbad – 13 grudnia 1987 (slalom) – 3. miejsce
11. Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
12. Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
13. Aspen – 7 marca 1988 (gigant) – 2. miejsce
14. Courmayeur – 20 grudnia 1988 (slalom) – 2. miejsce
15. Morzine – 22 grudnia 1990 (slalom) – 1. miejsce
16. Lech – 30 listopada 1991 (slalom) – 3. miejsce
17. Lech – 1 grudnia 1991 (slalom) – 1. miejsce
18. Schruns – 12 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
19. Narwik – 28 lutego 1992 (gigant) – 3. miejsce
20. Crans-Montana – 21 marca 1992 (gigant) – 2. miejsce

Przypisy

1. El día que Blanca venció al "fantasma de Calgary" (hiszp.)
2. Parisien: Too much think time (ang.)
3. Spain [online], www.sports-reference.com, 26 października 2012 [dostęp 2021-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26].
4. Tragiczny finał poszukiwań. Nie żyje Blanca Fernandez Ochoa

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 2613163710052529700002
• BNE: XX6242730

Encyklopedie internetowe:

• Catalana: 0248399

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 81053