Bitwa pod Mojkovacem

Bitwa pod Mojkovacem − bitwa w czasie I wojny światowej stoczona w dniach 6−7 stycznia 1916 pomiędzy armią czarnogórską a oddziałami armii austro-węgierskiej dowodzonymi przez Franza Conrada von Hötzendorfa.

Bitwa pod Mojkovacem

I wojna światowa, front bałkański, część kampanii serbskiej
Szkic bitwy pod Mojkovacem
Czas	6−7 stycznia 1916
Miejsce	Mojkovac
Terytorium	Czarnogóra
Wynik	zwycięstwo armii czarnogórskiej
Strony konfliktu
Królestwo Czarnogóry  Austro-Węgry
Dowódcy
Janko Vukotić Krsto Todorov-Zrnov Popović Franz Conrad von Hötzendorf
Siły
6,5 tys. żołnierzy 30 tys. żołnierzy
Straty
2,5 tys. 20 tys. (zabici i ranni)
Położenie na mapie Czarnogóry miejsce bitwy
42°57′40,8″N 19°35′13,0″E

Przyczyny konfliktu

Zimą 1915 armia czarnogórska przez trzy miesiące powstrzymywała atak jednostek austro-węgierskich. W styczniu 1916 roku jednostki czarnogórskie otrzymały rozkaz, aby zabezpieczyć odwrót armii serbskiej przez Albanię na Korfu. 6 stycznia w pobliżu wsi Mojkovac część 1 Dywizji Sandżackiej (dow. gen. Petar Martinović) stanęła na drodze kilkakrotnie silniejszych oddziałów armii austro-węgierskiej (głównie 53 i 62 Dywizji Piechoty). Biljana Vankovska nazwała obronę Mojkovaca czarnogórskimi Termopilami^[1].

Przebieg bitwy

Wczesnym rankiem jednostki austro-węgierskie (53 DP gen. Heinricha Pongrácza i 62 DP gen. Kalsera von Maasfelda) po zbombardowaniu przez artylerię pozycji czarnogórskich podjęły pierwszą próbę ich przełamania. Zarówno poranny atak, jak i kolejny, przeprowadzony w południe, został odparty, a atakującym zadano spore straty. Do wieczora straty oddziałów Hötzendorfa przekraczały 2000 zabitych, ale udało im się wbić klin w pozycje czarnogórskie. Nocny kontratak, przeprowadzony na rozkaz gen. Janko Vukoticia, odrzucił oddziały austriackie na pozycje wyjściowe. Następnego dnia oddziały austro-węgierskie kontynuowały bezskuteczne próby przełamania pozycji czarnogórskich, a wieczorem 7 stycznia rozpoczęły odwrót. Walki toczyły się w skrajnie niekorzystnych warunkach – w śniegu, przy temperaturze spadającej nocą do -25 st.C.

Straty

W czasie dwudniowej bitwy łączne straty armii austro-węgierskiej przekraczały 20 tysięcy żołnierzy (zabitych, rannych i zaginionych). Zwycięska armia czarnogórska utraciła niemal połowę żołnierzy, większość – w drugim dniu bitwy.

Konsekwencje bitwy

Dzięki postawie Czarnogórców pod Mojkovacem armia serbska zyskała czas na odwrót przez terytorium Albanii. Jednostki czarnogórskie utrzymały kontrolę nad dorzeczem Tary i rejonem Berane-Andrijevica-Mojkovac do 18 stycznia. Tydzień później Czarnogórcy byli zmuszeni złożyć broń.

Przypisy

1. Biljana Vankovska, Haken Wiberg, Between Past and Future: Civil-Military Relations in Post-Communist Balkan States, I.B.Tauris 2003, s.146

Bibliografia

• Srđa Pavlović: Balkan Anschluss: The Annexation of Montenegro and the Creation of the Common South Slavic State. Purdue University Press: 2008, s. 77-78. ISBN 978-1-55753-465-1.
• Louis Andrew Vucinich: God and the Villagers: A story of Montenegro. New York: 1974, s. 313-314.

Kontrola autorytatywna (bitwa):

• LCCN: sh85086528
• NKC: ph559242
• J9U: 987007541150505171