Bitwa pod Białymstokiem

Bitwa pod Białymstokiem znana też jako bitwa pod Olmontami – bitwa stoczona 16 lipca 1769 roku, pomiędzy oddziałami konfederatów barskich a wojskami rosyjskimi. Zakończona klęską konfederatów, zamykającą okres prowadzonych przez nich działań zaczepnych.

Bitwa pod Białymstokiem
(bitwa pod Olmontami)

konfederacja barska
Czas	16 lipca 1769
Miejsce	Olmonty, Podlasie
Terytorium	Rzeczpospolita Obojga Narodów
Wynik	przegrana konfederatów
Strony konfliktu
konfederaci barscy Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Kazimierz Pułaski, Józef Bierzyński Aleksander Golicyn
Siły
4000 ludzi, 18 dział 800 ludzi, 3-4 działa
Straty
110 zabitych, 170 rannych, 1000 zaginionych i jeńców 120 zabitych, 200 rannych
Położenie na mapie Polski w 1771 r. miejsce bitwy
53°05′01″N 23°09′57″E

Bitwa

Liczące około 4000 wojska – ochotników i dezerterów z armii regularnej z 18 działami siły konfederatów pod dowództwem Józefa Bierzyńskiego starły się 16 lipca 1769 roku^[1] z liczącymi około 800 żołnierzy z 3–4 działami siłami rosyjskimi pod dowództwem Golicyna. W wyniku całodziennej bitwy, w której polska artyleria brała czynny udział aż do wyczerpania amunicji, Rosjanom udało się zepchnąć siły konfederatów i skutecznie odpierać kontrataki.

W bitwie tej zawiniło nie tylko słabe wyszkolenie i wyposażenie wojsk polskich, ale także przestarzała taktyka – polska kawaleria w bitwie tej stosowała karakol zamiast szarżować. W wyniku przegranej bitwy oprócz zabitych i rannych około 1000 konfederatów zdezerterowało i uciekło z pola walki oraz dostało się do niewoli.

Obchody rocznicowe

15 lipca 2012 r. w Olmontach odbyły się obchody 243. rocznicy bitwy, połączone z piknikiem rekonstrukcyjnym^[2].