Bill Walton
koszykarz amerykański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bill Walton, właśc. William Theodore Walton III (ur. 5 listopada 1952 w La Mesa, zm. 27 maja 2024 w San Diego[1]) – amerykański koszykarz występujący na pozycji środkowego, dwukrotny mistrz NBA, członek Koszykarskiej Galerii Sław.
Bill Walton (2008) | ||||||||||||||
#32, 5 | ||||||||||||||
środkowy | ||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
William Theodore Walton III | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Bill | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1952 | |||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
27 maja 2024 | |||||||||||||
Obywatelstwo | ||||||||||||||
Wzrost |
211 cm | |||||||||||||
Masa ciała |
95 kg | |||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||
Aktywność |
1974–1987 | |||||||||||||
Szkoła średnia |
Helix (La Mesa, Kalifornia) | |||||||||||||
College |
UCLA (1971–1974) | |||||||||||||
Draft |
1974, numer: 1 | |||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Strona internetowa |


Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Mierzący 211 cm wzrostu koszykarz studiował na UCLA (dwa tytuły mistrza NCAA). Do NBA został wybrany z 1. numerem w drafcie 1974 przez Portland Trail Blazers.
Trail Blazers zdobyli w 1977 swe jedyne mistrzostwo, a on sam otrzymał nagrodę dla najlepszego gracza finałów. Zajął też drugie miejsce w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej[2]. Rok później został już wybrany MVP sezonu zasadniczego.
W Portlandzie grał do 1979, kiedy to został koszykarzem San Diego Clippers (w 1984 przeniesionych do Los Angeles). Nie odniósł w tym klubie większych sukcesów i w 1985 odszedł do Boston Celtics, jednej z najsilniejszych drużyn tamtych czasów. W 1986 zdobył swój drugi tytuł mistrzowski i otrzymał nagrodę dla najlepszego rezerwowego. Karierę zakończył w 1987.
Mimo iż był graczem bardzo podatnym na kontuzje, uchodzi za jednego z najwybitniejszych środkowych w historii ligi. W 1993 został wprowadzony do Basketball Hall of Fame[3]. W 1996 znalazł się wśród 50 najlepszych graczy występujących kiedykolwiek w NBA[4].
Po zakończeniu kariery sportowej zajął się komentowaniem spotkań NBA. W latach 1990–2002 pracował dla stacji NBC, później natomiast dla ABC/ESPN (2002–2009)[5]. Przez 2 lata był także komentatorem spotkań Sacramento Kings (2010–2012). Od sezonu 2012-13 relacjonował spotkania NCAA dla sieci ESPN[6].
Jest jednym z ponad 40 zawodników w historii, którzy zdobyli zarówno mistrzostwo NCAA, jak i NBA w trakcie swojej kariery sportowej[7].
Jego synem jest Luke Walton, były gracz NBA.
W 1996 wystąpił w filmie Chluba Boston Celtics[8].
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Na podstawie[9], o ile nie zaznaczono inaczej.
NCAA
- Mistrz:
- NCAA (1972, 1973)
- sezonu regularnego konferencji PAC-8 (1972–1974)
- Uczestnik Final Four NCAA (1972–1974)
- Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju Final Four NCAA (1972, 1973)[10]
- Koszykarz Roku:
- NCAA:
- im. Naismitha (1972–1974)[11]
- według:
- Helms Foundation (1972, 1973)[12]
- Sporting News (1972–1974)[13]
- Associated Press (1972, 1973)[14]
- United Press International (1972–1974)[15]
- United States Basketball Writers Association (1972–1974)[16]
- Adolph Rupp Trophy (1972–1974)[17]
- NCAA:
- Zaliczony do:
- I składu:
- All-American (1972–1974)
- NCAA Final Four (1972–1974 przez Associated Press)[18]
- Pac-8 (1972–1974)
- Galerii Sław Sportu uczelni UCLA
- Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)[19]
- I składu:
- Zespół UCLA Bruins zastrzegł należący do niego w numer 32
NBA
dwukrotny mistrz NBA (1977, 1986)[20]
- Wicemistrz NBA (1987)[20]
- MVP:
- sezonu zasadniczego NBA (1978)[21]
- finałów NBA (1977)[20]
- 2-krotnie powoływany do udziału w meczu gwiazd NBA (1977–1978)[22]. Z powodu kontuzji nie wystąpił w 1977 roku[23].
- Wybrany do:
- I składu:
- NBA (1978)[24]
- defensywnego NBA (1977, 1978)[25]
- II składu NBA (1977)[24]
- grona 50 Najlepszych Zawodników w Historii NBA (NBA’s 50th Anniversary All-Time Team – 1996)[4]
- składu najlepszych zawodników w historii NBA, wybranego z okazji obchodów 75-lecia istnienia ligi (2021)[26]
- I składu:
- Zdobywca nagrody – Najlepszego rezerwowego sezonu (1986)[27]
- Lider NBA w:
- Klub Blazers zastrzegł należący do niego w numer 32[30]
- Członek:
- Galerii Sław Sportu stanu Oregon (1993)
- Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 1993)[3]
Reprezentacja
- Uczestnik mistrzostw świata (1970 – 5. miejsce)[31]
Inne
- Laureat James E. Sullivan Award (1973)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.