Bill Demong

William "Bill" Demong (ur. 29 marca 1980 r. w Vermontville w stanie Nowy Jork) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Bill Demong

Data i miejsce urodzenia	29 marca 1980 Vermontville, USA
Klub	Lake Placid Ski Club
Wzrost	178 cm
Debiut w PŚ	9.12 1999, Vuokatti (11. – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	9.12 1999, Vuokatti (11. – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	19.01 2002, Liberec (1. – Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Vancouver 2010 Gundersen HS140 srebro Vancouver 2010 Sztafeta Mistrzostwa świata złoto Liberec 2009 Gundersen HS134 srebro Sapporo 2007 Gundersen brąz Liberec 2009 Gundersen HS100 brąz Val di Fiemme 2013 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Saalfelden 1999 Sztafeta srebro Štrbské Pleso 2000 Sztafeta Puchar Świata 3. miejsce 2007/2008 3. miejsce 2008/2009 Letnie Grand Prix 2. miejsce 2001 Zakończenie kariery: 2015 rok

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Bill Demong pojawił się w lutym 1998 roku, kiedy wystartował w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Zajął tam 34. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, a drużynowo był dziesiąty. Rok później zdobył złoty medal w drużynie na mistrzostwach juniorów w Saalfelden, a w lutym 1999 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie był między innymi dziesiąty w drużynie i osiemnasty w sprincie. W Pucharze Świata zadebiutował 9 grudnia 1999 roku w fińskim Vuokatti. Zajął tam 11. miejsce w Gundersenie, tym samym zdobył punkty już w swoim debiucie. W sezonie 1999/2000 pojawił się jeszcze jedenaście razy, w większości przypadków zdobywając punkty. W klasyfikacji generalnej zajął 41. miejsce. Podczas mistrzostw juniorów w Štrbskim Plesie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył tym razem srebrny medal w sztafecie.

Najlepszym wynikiem Demonga w zawodach pucharowych sezonu 2000/2001 było dziewiąte miejsce w starcie masowym wywalczone 1 marca 2001 roku w japońskim Nayoro. Punktował w większości konkursów i w efekcie zajął 16. pozycję w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti indywidualnie plasował się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki, a w konkursie drużynowym był ósmy. W lecie 2011 roku wystąpił w czwartej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W cyklu tym zajął drugie miejsce, przy czym 3 września 2001 roku w Ramsau zajął drugie miejsce w Gundersenie. Dobrą formę prezentował także w sezonie 2001/2002, który ukończył na dziesiątym miejscu. Siedmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, a 19 stycznia 2002 roku w Libercu nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył, wgrywając zawody metodą Gundersena. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W konkursie drużynowym Amerykanie z Demongiem w składzie otarli się o podium, jednak ostatecznie zakończyli zawody na czwartej pozycji, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakami.

W sezonie 2002/2003 ani raz nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata. W sezonach 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006 startował rzadko, osiągając przeciętne wyniki. Ani razu nie stanął na podium i tylko trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik w zawodach pucharowych tym okresie osiągnął 23 stycznia 2005 roku w Libercu, gdzie był dziewiąty w sprincie. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku, zajmując między innymi dwunaste miejsce w Gundersenie i piąte w drużynie. W 2006 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak prezentował się tam słabiej niż cztery lata wcześniej w Salt Lake City.

Demong poprawił się w sezonie 2006/2007. Pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stawał na podium: 9 marca 2007 roku w Lahti wygrał w Gundersenie, a dziewięć dni później w Oslo był trzeci w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 11. pozycję. Na przełomie lutego i marca 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie wywalczył srebrny medal w Gundersenie, ulegając tylko Niemcowi Ronny’emu Ackermannowi. Na tych samych Mistrzostwach zajął trzynaste miejsce w sprincie, a drużynowo był dziewiąty. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2007/2008 i 2008/2009, w których zajmował trzecie miejsc w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 sześciokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu - 8 grudnia 2007 roku w Trondheim był najlepszy w Gundersenie. Rok później prezentował się jeszcze lepiej - na podium stawał dziesięć razy, z czego pięć konkursów wygrał. Pierwsze zwycięstwo odniósł 20 grudnia 2008 w Ramsau, następnie wygrywał 16 stycznia w Whistler, 15 lutego w Klingenthal, 6 marca w Lahti i 15 marca 2009 roku w Vikersund. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 roku Amerykanie byli jednymi z faworytów do medalu w konkursie drużynowym. Jednak podczas skoków Demong zapomniał swojego numeru startowego i został zdyskwalifikowany^[1]. Kombinatorzy z USA zajęli ostatecznie ostatnie, dwunaste miejsce. Indywidualnie wywalczył złoty medal w Gundersenie na dużej skoczni oraz brązowy na normalnej. Był także piąty w starcie masowym.

Sezon 2009/2010 zakończył na dwunastej pozycji. Na podium stanął raz - 10 stycznia 2010 roku w Val di Fiemme wygrał zawody metodą Gundersena. Igrzyska olimpijskie w Vancouver w 2010 roku przyniosły mu dwa medale. W Gundersenie na dużej skoczni po konkursie skoków był szósty. Na trasę biegu wyruszył ze stratą 46 sekund do prowadzącego Bernharda Grubera z Austrii. W biegu okazał się jednak najlepszy i sięgnął po złoty medal wyprzedzając drugiego na mecie Johnny’ego SpilLane’a o 4 sekundy. Ponadto wspólnie ze Spillane’em, Brettem Camerotą i Toddem Lodwickiem wywalczył srebrny medal. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji.

Kolejny sezon był słabszy. Amerykanin ani razu nie stanął na podium i w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 44. miejsce. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku indywidualnie był szósty w Gundersenie na dużej skoczni oraz siódmy na normalnym obiekcie. Startował także w obu konkursach drużynowych, w których Amerykanie zajęli odpowiednio szóste i czwarte miejsce. W sezonie 2011/2012 powrócił na podium zawodów pucharowych zajmując trzecie miejsce 5 lutego 2012 roku w Val di Fiemme. Oprócz tego jeszcze pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej zajął 21. miejsce.

Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku, gdzie Amerykanie w składzie: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher i Bill Demong zajęli trzecie miejsce w zawodach drużynowych na normalnej skoczni. Był też między innymi szósty w sprincie drużynowym oraz piętnasty indywidualnie na dużym obiekcie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wypadł nieco słabiej. Indywidualnie lepiej zaprezentował się na normalnej skoczni, gdzie zajął 24. miejsce, a w drużynie był szósty. W tym czasie nie stawał na podium zawodów Pucharu Świata.

Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym. Indywidualnie był 25 na normalnej skoczni i 33 na skoczni dużej. Po sezonie 2014/2015 postanowił zakończyć sportową karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
34.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+5:57,8	Bjarte Engen Vik
4.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km[2]	54:11,5	+4:27,1	Norwegia
19.	9 lutego	2002	Salt Lake City	Gundersen K-90/15 km	39:11,7	+4:06,4	Samppa Lajunen
4.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Sztafeta K-90/4x5 km[3]	48:42,2	+1:11,9	Finlandia
14.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Sprint K-120/7,5 km	16:40,1	+1:16,0	Samppa Lajunen
15.	11 lutego	2006	Pragelato	Gundersen HS106/15 km	39:44,6	+2:23,9	Georg Hettich
7.	15 lutego	2006	Pragelato	Sztafeta HS134/4x5 km[4]	49:52,6	+1:59,9	Austria
25.	21 lutego	2006	Pragelato	Sprint HS134/7,5 km	18:29,0	+1:34,7	Felix Gottwald
6.	14 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS106/10 km	25:47,1	+17,9	Jason Lamy Chappuis
2.	23 lutego	2010	Vancouver	Sztafeta HS140/4x5 km[5]	49:31,6	+5,2	Austria
1.	25 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS140/10 km	25:32,9	-	-
24.	12 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS106/10 km	23:50,2	+1:49,6	Eric Frenzel
31.	18 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS140/10 km	22:45,5	+2:13,8	Jørgen Gråbak
6.	21 lutego	2014	Soczi	Sztafeta HS140/4x5 km[6]	47:13,5	+2:21,6	Norwegia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
27.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	?	Bjarte Engen Vik
10.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km[7]	49:34,2	?	Finlandia
18.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	?	Bjarte Engen Vik
18.	15 lutego	2001	Lahti	Gundersen K-90/15 km	39:26,7	+4:28,7	Bjarte Engen Vik
8.	20 lutego	2001	Lahti	Sztafeta K-90/4x5 km[3]	48:54,1	+3:11,4	Norwegia
22.	24 lutego	2001	Lahti	Sprint K-116/7,5 km	19:40,3	+2:30,2	Marko Baacke
12.	18 lutego	2005	Oberstdorf	Gundersen HS100/15 km	38:56,2	+1:00,5	Ronny Ackermann
5.	23 lutego	2005	Oberstdorf	Sztafeta HS137/4x5 km[4]	49:45,5	+1:29,9	Norwegia
19.	27 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint HS137/7,5 km	20:15,6	+1:57,8	Ronny Ackermann
13.	23 lutego	2007	Sapporo	Sprint HS134/7,5 km	17:40,2	+1:45,9	Hannu Manninen
4.	25 lutego	2007	Sapporo	Sztafeta HS134/4x5 km[8]	49:14,9	+5:19,7	Finlandia
2.	3 marca	2007	Sapporo	Gundersen HS100/15 km	38:35,6	+3:23,4	Ronny Ackermann
5.	20 lutego	2009	Liberec	Start masowy HS100/10 km	276,0 pkt	-17,3 pkt	Todd Lodwick
3.	22 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS100/10 km	24:22,3	+33,5	Todd Lodwick
1.	28 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS134/10 km	23:36,6	-	-
7.	26 lutego	2011	Oslo	Gundersen HS106/10 km	25:19,2	+46,2	Eric Frenzel
4.	28 lutego	2011	Oslo	Sztafeta HS106/4x5 km[9]	48:07,8	+54,8	Austria
6.	2 marca	2011	Oslo	Gundersen HS134/10 km	25:31,6	+49,3	Jason Lamy Chappuis
6.	4 marca	2011	Oslo	Sztafeta HS134/4x5 km[9]	47:12,3	+1:44,0	Austria
23.	22 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS106/10 km	29:13,2	+1:31,6	Jason Lamy Chappuis
3.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Sztafeta HS106/4x5 km[10]	57:34,0	+4,2	Francja
15.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	27:22,8	+1:26,2	Eric Frenzel
6.	2 marca	2013	Val di Fiemme	Sprint drużynowy HS134/2x7.5 km[11]	35:37,9	+1:24,6	Francja
25.	20 lutego	2015	Falun	Gundersen HS100/10 km	26:38,9	+1:51,8	Johannes Rydzek
7.	22 lutego	2015	Falun	Sztafeta HS100/4x5 km[12]	44:20,7	+2:37,8	Niemcy
33.	26 lutego	2015	Falun	Gundersen HS134/10 km	22:45,8	+2:27,3	Bernhard Gruber

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	4 lutego	1997	Saalfelden am Steinernen Meer	Sztafeta K-89/3x5 km[13]	?	-	-
2.	27 stycznia	2000	Štrbské Pleso	Sztafeta K-90/3x5 km[14]	?	?	Finlandia

Puchar Świata

• sezon 1998/1999: 53.
• sezon 1999/2000: 41.
• sezon 2000/2001: 16.
• sezon 2001/2002: 10.
• sezon 2003/2004: –
• sezon 2004/2005: 17.
• sezon 2005/2006: 24.
• sezon 2006/2007: 11.
• sezon 2007/2008: 3.
• sezon 2008/2009: 3.
• sezon 2009/2010: 12.
• sezon 2010/2011: 44.
• sezon 2011/2012: 21.
• sezon 2012/2013: 37.
• sezon 2013/2014: 25.
• sezon 2014/2015: 48.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	19 stycznia 2002	Liberec	Gundersen K120/15 km	42:48,5	1.	-	-
2.	9 marca 2007	Lahti	Gundersen HS130/15 km	39:31,9	1.	-	-
3.	18 marca 2007	Oslo	Sprint HS128/7,5 km	21:48,2	3.	+24,3	Jason Lamy Chappuis
4.	1 grudnia 2007	Ruka	Sprint HS142/7,5 km	19:05,8	3.	+13,8	Björn Kircheisen
5.	8 grudnia 2007	Trondheim	Gundersen HS131/15 km	38:54,9	1.	-	-
6.	30 grudnia 2007	Oberhof	Gundersen HS140/15 km	40:08,8	2.	+0,1	Magnus Moan
7.	5 stycznia 2008	Schonach	Sprint HS96/7,5 km	17:29,6	2.	+0,2	Jason Lamy Chappuis
8.	12 stycznia 2008	Val di Fiemme	Gundersen HS134/15 km	41:52,2	2.	+34,1	Ronny Ackermann
9.	24 lutego 2008	Zakopane	Sprint HS134/7,5 km	18:51,8	3.	+13,0	Bernhard Gruber
10.	20 grudnia 2008	Ramsau	Gundersen HS98/10 km	25:59,4	1.	-	-
11.	21 grudnia 2008	Ramsau	Gundersen HS98/10 km	23:43,3	2.	+0,3	Björn Kircheisen
12.	4 stycznia 2009	Schonach	Gundersen HS96/10 km	22:15,4	2.	+6,7	Anssi Koivuranta
13.	16 stycznia 2009	Whistler	Gundersen HS140/10 km	25:07,9	1.	-	-
14.	17 stycznia 2009	Whistler	Gundersen HS140/10 km	25:18,7	3.	+0,5	Magnus Moan
15.	15 lutego 2009	Klingenthal	Gundersen HS140/10 km	27:04,4	1.	-	-
16.	6 marca 2009	Lahti	Gundersen HS130/10 km	26:10,8	1.	-	-
17.	7 marca 2009	Lahti	Gundersen HS130/10 km	26:34,5	3.	+2,5	Magnus Moan
18.	14 marca 2009	Vikersund	Gundersen HS117/10 km	26:03,9	2.	+6,5	Anssi Koivuranta
19.	15 marca 2009	Vikersund	Gundersen HS117/10 km	26:31,6	1.	-	-
20.	10 marca 2010	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	33:49,9	1.	-	-
21.	5 lutego 2012	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	28:27,8	3.	+3,9	Akito Watabe

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1997/1998: 69
• sezon 1998/1999: 4
• sezon 2003/2004: 22
• sezon 2010/2011: 70.
• sezon 2013/2014: 12
• sezon 2014/2015: 61

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego 2004	Nozawa Onsen	Gundersen K90/15 km	?	3.	+55,0	Takashi Kitamura
2.	11 grudnia 2004	Steamboat Springs	Gundersen HS127/15 km	41:56,0	2.	+1,0	Matthias Menz
3.	12 grudnia 2004	Steamboat Springs	Sprint HS127/7,5 km	17:44,0	3.	+6,0	Eric Camerota
4.	16 grudnia 2004	Lake Placid	Gundersen HS100/15 km	?	1.	-	-
5.	16 grudnia 2005	Park City	Sprint HS134/7,5 km	?	1.	-	-
6.	20 grudnia 2005	Lake Placid	Gundersen HS134/15 km	?	1.	-	-
7.	17 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	21:51,8	1.	-	-
8.	18 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	23:10,3	2.	+10,6	Tomaz Druml
9.	19 grudnia 2013	Park City	Gundersen HS100/10 km	23:55,8	1.	-	-

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2001: 2.
• 2005: 13.
• 2008: 6.
• 2011: 16.
• 2012: 35.
• 2013: 37

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	26 lipca 2008	Hinterzarten	Gundersen HS108/16,1 km	31:42,4	2.	+1,3	Georg Hettich
2.	28 sierpnia 2011	Oberwiesenthal	Penalty Race HS106/10 km	25:26,2	3.	+32,0	Johannes Rydzek

Biegi narciarskie

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
51.	6 marca	2011	Oslo	50 km stylem dowolnym	2:08:09.0 h	+11:57:9 min	Petter Northug

Miejsca w poszczególnych zawodach

Sezon 2012/2013
																TdS																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	58	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4–10 11-30 31-100 wyniki anulowane - – zawodnik nie wystartował TdS – Tour de Ski

Przypisy

1. Sportowe Fakty.pl: Złoto w kombinacji dla Japończyków (pol.)
2. Skład drużyny: Dave Jarrett, Tim Tetreault, Bill Demong, Todd Lodwick
3. Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong
4. Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick
5. Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
6. Skład drużyny: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher, Bill Demong
7. Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
8. Skład drużyny: Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Eric Camerota, Bill Demong
9. Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick
10. Skład drużyny: Bryan Fletcher, Taylor Fletcher, Todd Lodwick, Bill Demong
11. Skład drużyny: Taylor Fletcher, Bill Demong
12. Skład drużyny: Bill Demong, Adam Loomis, Taylor Fletcher, Bryan Fletcher
13. Skład drużyny: Carl Van Loan, Johnny Spillane, Bill Demong
14. Skład drużyny: Johnny Spillane, Bill Demong, Jed Hinkley, Carl Van Loan

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-29)]. (ang.).