Loading AI tools
Biełposzta (biał. Белпошта; ros. Белпочта, Biełpoczta) – białoruska instytucja państwowa zajmująca się świadczeniem usług pocztowych. Białoruś przystąpiła do Światowego Związku Pocztowego 13 maja 1947 roku[2], jednak wydzielenie osobnego przedsiębiorstwa od poczty Związku Radzieckiego nastąpiło w 1991[1]. 100% udziałów w Biełposzcie należy do Rady Ministrów Republiki Białorusi.
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Prospekt Niepodległości 10, 220050 Minsk-50 |
| Data założenia |
30 stycznia 1991[1] |
| Strona internetowa | |
W kronikach Rusi pierwsze wzmianki o przesyłaniu wiadomości z użyciem gońców spotyka się w 885[3]. W Witebsku i Mścisławiu odnaleziono skrawki kory z zapisanymi wiadomościami datowanymi na XIII – XIV wiek[3].
Regularne przewozy pocztowe na terenie Białorusi ustanowiono 22 listopada 1649[3]. W styczniu 1667 częścią ustaleń rozejmu andruszowskiego było uruchomienie cotygodniowej poczty wileńskiej na trasie Moskwa – Smoleńsk – Mohylew – Mińsk – Wilno[3]. Czas transportu listu na trasie Moskwa – Hamburg przez pocztę wileńską wynosił wówczas 21 dni[3].
Od 1802 usługi pocztowe na terenie Białorusi podlegały rosyjskiemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Ustanowiono okręgi pocztowe, między innymi miński, witebski i mohylewski[4]. Miejski urząd pocztowy w Mińsku powstał w 1851[5]. W 1857 wprowadzono znaczki pocztowe, a w 1867 datowniki[4]. Pierwszy telegraf został zamontowany w 1859 roku w urzędzie pocztowym w Bobrujsku. Pierwsze skrzynki pocztowe zostały ustawione w Mińsku w 1870[4]. Regularne przewozy kolejowe poczty rozpoczęto w 1871 na trasach Mińsk – Moskwa, Mińsk – Równe, Mińsk – Brześć[5]. W 1884 połączono w jedno przedsiębiorstwo pocztę z rozwijającymi się usługami telegraficznymi[4].
W latach 1905–1917 telegrafistkami były wyłącznie kobiety[4]. Po Rewolucji Październikowej w latach 1918–1922 wielokrotnie zmieniała się nazwa i struktura jednostki organizacyjnej zajmującej się usługami pocztowymi, aż ostatecznie usługi pocztowe zostały włączone w skład Biura Komunikacji Okręgu Zachodniego[6]. Od stycznia 1919 dekretem Lenina ustanowiono zniesienie opłat za przesył listu do 15 gramów. Uruchomiono też usługi prenumeraty gazet[6]. W 1922 wydano pierwszy znaczek poczty radzieckiej[6]. Pierwsze usługi poczty lotniczej na terenie BSRR uruchomiono w 1932 na trasie Mińsk – Hłusk – Parycze – Mozyrz[6]. Na terenie Białorusi na końcu 1925 znajdowały się 603 placówki pocztowe. Do roku 1941 liczba ta wzrosła do około 2300[6].
W związku z atakiem Niemiec na ZSRR, w 1941 zniszczeniu uległ główny urząd pocztowy w Mińsku i wiele placówek na terenie całego kraju[7]. Pierwsza placówka pocztowa po odzyskaniu terenu Białorusi przez Związek Radziecki uruchomiona została w Homlu w listopadzie 1943[7]. Do 1 stycznia 1945 reaktywowano 1851 placówek pocztowych, a do końca 1947 odbudowano całą sieć pocztową na terenie BSRR[7].
W 1955 otwarto obecny główny urząd pocztowy w Mińsku przy Prospekcie Niepodległości 10. W 1991 decyzją Ministra Komunikacji i Informatyki BSRR powołano przedsiębiorstwo Minskaja poszta, które następnie zostało przekształcone w obecną Biełposztę[1]. W 1992 wypuszczono pierwsze znaczki poczty białoruskiej[1].
Obecna struktura Biełposzty[8]:
- 6 oddziałów regionalnych:
- Oddział Komunikacji Specjalnej
- Przedsiębiorstwo „Minskaja poszta”
- Przedsiębiorstwo komunikacji samochodowej
- 91 okręgów pocztowych
- 3255 placówek pocztowych:
- 767 miejskich placówek
- 2071 wiejskich placówek
- 226 mobilnych placówek
- 191 punktów pocztowych
- 1644 pojazdy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
