Monument powstał z inicjatywy społeczności Głogowa, zaś swój kształt zawdzięcza współpracy dwóch artystów związanych z Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Głogowie: prof. Eugeniusza Józefowskiego i dra Adama Olejniczaka. Jest to jedyny pomnik upamiętniający postać Jana Pawła II, zwracający w takim stopniu uwagę na dokonania intelektualne papieża Polaka. Na cegłach, z których wzniesiono ściany lapidarium – Biblioteki, znalazły się odciśnięte cytaty (wyboru dokonał prorektor PWSZ, dr Antoni Jeżowski), o charakterze społecznym, filozoficznym i duchowym, pochodzące z nauczania zmarłego papieża. Dodatkowo, cegły te mają kształt książek. W centralnej części monumentu znajduje się relief wykonany przez Adama Olejniczaka, przedstawiający popiersie Jana Pawła II ponadnaturalnej wielkości.
W wyrób cegieł zaangażowani byli studenci PWSZ, którzy pod kierunkiem twórców pomnika odbyli w Kotli dwutygodniowy plener Ceglana Sztuka Gotyku, własnoręcznie formując cegły i odciskając na nich papieskie cytaty. Pomnik powstał w kooperacji wielu podmiotów i osób, m.in.: firmy Pos-bud, cegielni w Kotli, samorządowców, urzędników powiatowych i miejskich.
W 2016 roku okazało się, że Biblioteka jest w złym stanie technicznym. Opady śniegu i deszczu spowodowały wypadanie cegieł[1]. Prace remontowe rozpoczęły się w 2017 roku. Koszt wyniósł 222 tys. złotych. W ramach prac oczyszczono i odgrzybiono oraz zaizolowano mury, zostały wymienione uszkodzone cegły, ułożono koronę murów z płyt granitowych oraz opaskę wokół murów[2].
Wybrane cytaty (znakiem | zaznaczono kolejne lica cegieł):
Kochaj, idąc w głąb.
Bóg powiedział | człowiekowi wszystko.
Człowiek jest powołany | do wolności.
Duc in altum! | Wypłyń na głębię!
Milczenie jest wielkim | krzykiem.
Nie lękajcie się | być świętymi.
Nie wstydźcie się | krzyża.
Normy etyczne opierają | się na rzeczywistości.
Polska jest ojczyzną | trudnego wyzwania.
Starość wieńczy życie. | Jest czasem żniw.
Tylko "miłowanie" | wyklucza "używanie".
Uczuciowość nie jest | konsumpcyjna.
Uświęcajcie się i | uświęcajcie się szybko.
Celem pracy – każdej | pracy – jest | sam człowiek.
Człowiek realizuje się | jako człowiek przez | swą wartość moralną.
Droga odkryć | naukowych jest zawsze | drogą do prawdy.
Ewangelia | zobowiązuje do walki | o bezinteresowność.
Modlitwa jest drogą | Słowa, które wszystko | ogarnia.
Musimy... rozważać | misję Chrystusa jako | misję pojednania.
Naród żyje prawdą | o sobie, ma prawo do | prawdy o sobie.
Nie lękaj się przyjąć | Chrystusa do swej | codziennej pracy.
Odkupienie świata | dokonuje się | poprzez rodzinę.
Odpowiedzią na dar | zbawienia winno być | nawrócenie serca.
Pierwszym prawem | mniejszości jest prawo | do istnienia.
Przeżycie wolności | idzie w parze z | przeżyciem prawdy.
Tylko osoba może | miłować i tylko osoba | może być miłowana.
Musicie od siebie | wymagać, nawet | gdyby inni od was | nie wymagali.
Proszę: nie ustawajcie w | modlitwie [za mnie], | za życia mojego | i po śmierci.
Znacznie | częściej potrzebujemy | przebaczenia, niż | pragniemy przebaczać.
Życie duchowe | człowieka zmierza do | właściwej sobie | pełni.
Głębokim pokojem | – napełnia mnie myśl o | chwili, w której Bóg | wezwie mnie do siebie | – z życia do życia!
Jeśli czujesz się | samotny, postaraj się | odwiedzić kogoś, kto | jest jeszcze bardziej | samotny.
Podporządkowanie etyki | ekonomii nie tylko | godzi w samą jej istotę, | ale godzi też | w człowieka.
Troska o dziecko jest | pierwszym | i podstawowym | sprawdzianem stosunku | człowieka do człowieka.
„Zabijaniu” Boga służą | całe systemy | filozoficzne, programy | społeczne, ekonomiczne | i polityczne.
Żaden grzech, nawet ten | najbardziej intymny | i sekretny, nie dotyczy | wyłącznie osoby, która | go popełniła.
Niech będą | błogosławione ręce, | nich będą | błogosławione umysły | i serca, które służą | chorym.
Przebaczenie nie jest | tym samym, co | zapomnienie. Pamięć | jest prawem historii. | Przebaczenie jest | mocą Boga.
Król Krzysztof, Pomnik uważności, "Gość Zielonogórsko-Gorzowski" 2006, nr 30.
Ożóg Kazimierz S., Biblioteka Świętego Pielgrzyma w Głogowie – rzecz o słowie w publicznym dziele sztuki, [w:] Język. Religia. Tożsamość t. II, red. Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Grzegorz Cyran, Gorzów Wlkp. 2008, s. 319-328.
Kazimierz S.Ożóg:Miedziany Pielgrzym: pomniki Jana Pawła II w Polsce w latach 1980-2005.Głogów:Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Głogowie,2007,s.177. ISBN978-83-922114-4-0.