Bell 407

Bell 407 – jednosilnikowy śmigłowiec wielozadaniowy produkcji Bell Helicopter Textron. Używany jest zarówno w lotnictwie cywilnym, jak i wojskowym na całym świecie w różnego rodzaju konfiguracjach^[1].

Bell 407

Bell 407 na pokazach w Góraszce, 2009
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Bell Helicopter Textron
Typ	Śmigłowiec
Załoga	1
Historia
Data oblotu	29 czerwca 1995
Lata produkcji	od 1996
Dane techniczne
Napęd	Rolls-Royce Model 250-C47E/4 z układem FADEC
Moc	643 kW
Wymiary
Średnica wirnika	10,69 m
Długość	12,61 m
Długość kadłuba	10,57 m
Szerokość kadłuba	2,64 m
Wysokość	3,30 m
Masa
Własna	1224 kg
Startowa	2722 kg
Paliwa	482,8 litrów
Osiągi
Prędkość maks.	248 km/h
Pułap	4005 metrów
Zasięg	624 km
Długotrwałość lotu	4 godziny
Dane operacyjne
Liczba miejsc
6 pasażerów
Rzuty

Historia

Bell 407 został zaprojektowany jako maszyna wielozadaniowa mająca realizować różnorakie zadania na rzecz operatorów cywilnych, służb porządkowych i wojska. Przy zachowaniu ogólnego układu konstrukcyjnego, wywodzącego się ze śmigłowca Bell 206 Long Ranger, powstała całkowicie nowa konstrukcja^[2].

Proces certyfikacji śmigłowca rozpoczął się w lutym 1996 roku. W tym samym roku śmigłowiec uzyskał certyfikat FAA i rozpoczęła się produkcja seryjna^[3]. Rok od rozpoczęcia produkcji seryjnej, w roku 1997 wyprodukowano 140 maszyn, zaś tysięczny egzemplarz Bell 407 trafił do klienta w czerwcu 2010 roku^[4]. Do końca 2017 roku wyprodukowano ponad 1400 egzemplarzy^[5].

Konstrukcja

Bell 407 jest rozwojową wersją śmigłowców serii Bell 206L Long Ranger. Od swojego pierwowzoru odróżnia się powiększoną o 18 centymetrów kabiną, co poprawia ergonomię pracy załogi w stosunku do mniejszych maszyn z rodziny 206. Kolejna zmiana to nowe, czteropłatowe śmigło wykonane z materiałów kompozytowych. W konstrukcji płatowca wykorzystano materiały kompozytowe, m.in. belka ogonowa została wykonana z tworzyw sztucznych, co umożliwiło uzyskanie większej wytrzymałości struktury kadłuba, jednocześnie zmniejszając masę maszyny. Zastosowano nowy silnik Rolls-Royce Alisson 250-C47 o mocy 643 kW. Zastosowana jednostka ma możliwość zmontowania cyfrowego układu sterowania silnikiem FADEC. System ten montowany jest od wersji GX i nowszych^[6].

Wersje

Wersje produkcyjne śmigłowca Bell 407^[7]:

• Bell 407 – podstawowa, wielozadaniowa wersja cywilna;
• Bell 407 Light Observation Helicopter – wojskowa wersja rozpoznawcza;
• Eagle 407 HP – wersja z mocniejszym silnikiem Honeywell HTS900, przeznaczona na rynek kanadyjski;
• Bell 407AH – wersja dla formacji rządowych i ochronnych;
• Bell 407GX – wersja z szklanym kokpitem Garmin G1000;
• Bell 407GT – uzbrojona wersja GX;
• Bell 407GXP – wersja z silnikiem Rolls-Royce 250-C47B/8 i awioniką Garmin G1000H;
• Bell 407GXi – wersja z silnikiem Rolls-Royce 250-C47E/4 i awioniką G1000H NXi.

Na bazie śmigłowca Bell 407 powstał wojskowy śmigłowiec rozpoznawczy Bell ARH-70^[8].

Użytkowanie w policji na świecie

Obecnie Policje na świecie wykorzystują około 130 sztuk Belli-407GXi. Największą ilością egzemplarzy może pochwalić się Amerykańska Policja która posiada 30 sztuk. Polska Policja jak i Kolumbijska posiada po 7 takich maszyn.

Takie Belle wyposażone są w System Obserwacji Lotniczej ze specjalną głowicą optoelektroniczną, system rejestracji i transmisji obrazu oraz sterowanym reflektorem. Dzięki czemu funkcjonariusze mogą skutecznie kierować akcją czy operacją monitorując sytuację w czasie rzeczywistym z perspektywy śmigłowca^[9].

Galeria

• 
  Bell 407 linii Guardian Air.
• 
  Kokpit wersji podstawowej.
• 
  Kokpit w wersji Bell 407GX z awioniką Garmin.
• 
  Bell 407 policji w Las Vegas.