Długość ciała 85–110 cm, długość ogona 20–32 cm, wysokość w kłębie 65–80 cm; masa ciała 43–100 kg[19][21]. Mają masywne ciało i krótki ogon oraz praktycznie nieowłosioną, szorstką, brunatnoszarą skórę. Samce charakteryzują się ponadto bardzo wydatnymi kłami[22].
Są to zwierzęta płochliwe, o nocnym trybie życia. Dość szybko biegają i dobrze pływają. Zamieszkują najczęściej gęste, wilgotne lasy, często w okolicach rzek lub bagien. W poszukiwaniu pokarmu ryją w miękkiej glebie[22].
Z uwagi na smaczne mięso, są zwierzętami łownymi[22].
Babyrousa (Babirussa, Babiroussus, Babyrussa, Babirusa, Babiroussous): malajskibabi ‘świna’; rusa ‘jeleń’; w aluzji do anormalnie rozwiniętych kłów, które Malajczycy przyrównywali do poroża jeleni[23].
Sukotyrus (Suckoteirus): nazwa Sukotyro nadana przez Chińczyków mitycznemu zwierzęcia na Jawie[24]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sukotyro indicusKerr, 1792 (= Sus babyrussaLinnaeus, 1758); nomen oblitum.
Choerelaphus: gr. χοιρος khoiros ‘świnia’; ελαφος elaphos ‘jeleń’[26]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sus babyrussaLinnseus, 1758.
Elaphochoerus: gr. ελαφος elaphos ‘jeleń’; χοιρος khoiros ‘świnia’[27].
Podział systematyczny
Takson opisany w 1950 roku jako Babyrousa bolabatuensis ze względu na niewielki materiał źródłowy do czasu dokładniejszych badań jest traktowany jako synonim B. celebensis[28][18]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[29][21][18]:
Nazwa odrzucona, publikacja Frischa Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden została uznana za nieważną (poza kilkoma wyjątkami) ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, na mocy uprawnień ICZN[2].
P. Grubb:Order Artiodactyla. W:D.E. Wilson & D.M. Reeder:Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference.Wyd.3.Cz.2.Baltimore:Johns Hopkins University Press,2005,s.637. ISBN978-0-8018-8239-5.(ang.).
Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz:Polskie nazewnictwo ssaków świata.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2015,s.168. ISBN978-83-88147-15-9.(pol.•ang.).
E. Meijaard, J.-P. d’Huart & W. Oliver:Family Suidae (Pigs). W:D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.2:Hoofed Mammals.Barcelona:Lynx Edicions,2011,s.275–276. ISBN978-84-96553-77-4.(ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy):Genus Babyrousa.[w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line].Johns Hopkins University Press,2005.[dostęp 2021-05-02].(ang.).
K. Leus, A. Macdonald, J. Burton & I. Rejeki 2016, Babyrousa celebensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-05-13](ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby:Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2023-12-06].(ang.).
D.A. Hooijer.Pleistocene vertebrates from Celebes. III. Anoa depressicornis (Smith) subsp., and Babyrousa babyrussa beruensis nov. subsp.„Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”.51(10),s.1326,1948.(ang.).
D.A. Hooijer.Man and other mammals from Toalian sites in south-western Celebes.„Verhandelingen der Koninklijke Nederlandsche Akademie van Wetenschappen”.Afdeeling Natuurkunde.46(2),s.121,1950.(ang.).