Babie lato (biologia)

Babie lato – unosząca się w powietrzu, w pogodne dni jesienne, nić przędna niektórych pająków. Potocznie również okres, w którym to zjawisko występuje. W Europie Środkowej jest to zwykle druga połowa września^[1].

Zobacz hasło babie lato w Wikisłowniku

Babie lato, które zaczepiło się na krzewie

Nici przędne, nazywane babim latem, wytwarzane są zwykle przez młode pająki obu płci, z gatunków o niewielkich rozmiarach, zaliczanych do wielu rodzin. Masa ciała większości pająków zbadanych w aeroplanktonie USA i Australii mieściła się w przedziale 0,2–1,0 mg^[2].

Na tych cienkich, długich nitkach pająki, które je uprzędły, biernie rozprzestrzeniają się^[3] na duże odległości (do kilkuset kilometrów^[2]) osiągając przy tym niekiedy znaczny pułap. Ich liczebność jest największa tuż nad powierzchnią ziemi i maleje ze wzrostem wysokości. Obserwowano je do wysokości 1500 m^[4]. Ich wędrówki na półkuli północnej są obserwowane przez cały rok. Najliczniej wędrują w okresie od maja do października^[4]. Ważną rolę w locie pająków z wykorzystaniem nici przędnych może odgrywać elektrostatyka^[5].

Zobacz też

• babie lato (meteorologia)
• Babie lato (obraz Józefa Chełmońskiego)