August Schleicher

August Schleicher (ur. 19 lutego 1821 w Meiningen, zm. 6 grudnia 1868 w Jenie) – niemiecki filolog, językoznawca^[1].

August Schleicher

Państwo działania	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1821 Meiningen
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 1868 Jena
Zawód, zajęcie	językoznawca, filolog, indoeuropeista
profesor
Specjalność: Językoznawstwo
Nauczyciel akademicki
uczelnia	Uniwersytet w Pradze
Stanowisko	profesor
Okres zatrudn.	1850-1857
uczelnia	Uniwersytet w Jenie
Stanowisko	profesor
Okres zatrudn.	1857-1868

W latach 1850–1857 wykładał jako profesor filologię klasyczną i językoznawstwo porównawcze na uniwersytecie w Pradze. 1857-1868 był profesorem na uniwersytecie w Jenie^[2]. Jest autorem prac na temat języka niemieckiego, języka litewskiego, języka połabskiego. Jego najważniejszym dziełem jest Kompendium gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich (Compendium der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen) (1861-1862). Uznawał języki fleksyjne, które wywodzą się z języka praindoeuropejskiego, za najlepiej rozwinięte formy językowe^[3].

Nawiązując do teorii Karola Darwina stworzył teorię drzewa genealogicznego (Stammbaumtheorie), w ramach której dowodził, iż wszystkie języki powstają z określonego prajęzyka w wyniku dyferencjacji, co prowadzi do powstania rodzin językowych i poszczególnych języków^[4]. Inną koncepcję zaproponował jego uczeń Johannes Schmidt, od którego pochodzi tzw. Wellentheorie (teoria falowa), koncepcja falowego rozwoju języków^[5]. Pośrednie stanowisko zajął August Leskien^[6].

Schleicher próbował zrekonstruować wymarły język praindoeuropejski. Jest autorem opowiadania Owca i konie, napisanego w hipotetycznym języku praindoeuropejskim^[7].