Loading AI tools
Antoni Kolnarski herbu Ślepowron[1] (ur. 1 grudnia 1898, zm. 22 marca 1931 w Warszawie) – kapitan dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 kapitan dyplomowany piechoty | |
| Data urodzenia |
1 grudnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 marca 1931 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1931 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
        | |
Urodził się 1 grudnia 1898 w rodzinie Antoniego (1861–1928), dyrektora Warszawskiego Towarzystwa Ubezpieczeń[2][1]. Był starszym bratem Michaliny, ps. „Mita” (1906–1983), która 24 kwietnia 1931 została zatrudniona w kancelarii Oddziału II Sztabu Głównego, w charakterze kancelistki[1][3], gdzie poznała przyszłego męża, kapitana administracji Edwarda Huszczo (ur. 1893)[4][5][6].
Antoni uczęszczał do szkoły „Ognisko” ks. Jana Gralewskiego w Starej Wsi, pomimo tego, że jego ojciec stale zamieszkiwał w Moskwie[2]. W 1916 zdał maturę w gimnazjum komitetu polskiego w Moskwie[2]. Po ukończeniu szkoły oficerskiej piechoty wstąpił do tworzacego się w Moskwie polskiego pułku piechoty[2]. W październiku 1917 został przyjęty do I Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 2 pułku strzelców[2]. W jego szeregach, w lutym i marcu 1918, walczył z bolszewikami[2]. Po rozbrojeniu korpusu pełnił służbę na konspiracyjnym stanowisku komendanta Wojska Polskiego w Moskwie[2]. Następnie z tajnymi dokumentami przedarł się przez Murmańsk do Francji[2]. Tam wstapił do Armii Polskiej[2]. W obozach Cloiret i Voulleux dowodził kompanią[2]. W kwietniu 1919 wrócił do Polski jako I oficer sztabu 8 Dywizji Strzelców[2]. Następnie został przydzielony do sztabu Grupy gen. Pruszyńskiego[2]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami, był oficerem sztabu Grupy płk. Rybaka, następnie 3 Armii i w końcu dowódcą 7. kompanii 201 pułku piechoty[2][7]. Wyróżnił się w walce z Litwinami 19 października 1920 pod Michniszkami[7].
Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie Wojska Litwy Środkowej, a jego oddziałem macierzystym był 85 pułk piechoty[8][2]. Następnie został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1921/23. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2090. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Później został przeniesiony z 85 do 81 pułku piechoty w Grodnie z pozostawieniem na kursie w WSWoj.[10] 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego[11]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 499. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13][14]. W tym samym roku został przesunięty do Oddziału I SG[15]. W 1925 ponownie służył w Oddziale II SG[16]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[17][18]. Ostatnio pełnił służbę w Oddziale II SG na stanowisku kierownika Referatu Ligi Narodów[19]. W 1930 przebywał na długotrwałym urlopie zdrowotnym[20]. Zmarł 22 marca 1931 w Warszawie, „po długich i ciężkich cierpnieniach”, a cztery dni później został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera IV, rząd 1, miejsce 25)[21][1][22][23].
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5859[24][18]
- Krzyż Walecznych[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi[21]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – 3 marca 1926[25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[21]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[21]
- francuski Krzyż Wojenny[21]
- Medal Zwycięstwa[21]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
