Andrzej ze Słupi

Andrzej ze Słupi (zm. po 1497) – polski benedyktyn i kopista żyjący w XV wieku.

Andrzej ze Słupi

Ordo Sancti Benedicti
Kraj działania	Polska
Miejsce urodzenia	Nowa Słupia
Data i miejsce śmierci	po 1497 Święty Krzyż
Podprzeor i przeor klasztoru Świętego Krzyża na Łysej Górze
Okres sprawowania	1481, 1491, 1497
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Benedyktyni
Śluby zakonne

Urodził się w Nowej Słupi. Studiował prawdopodobnie na Akademii Krakowskiej. W 1467 wstąpił do zakonu benedyktynów. Większość życia spędził w klasztorze Świętego Krzyża na Łysej Górze, gdzie w latach 1481, 1491 i 1497 był podprzeorem lub przeorem. W 1471 pełnił funkcję prepozyta w Wąwolnicy, zaś w 1472 plebana w Nowej i Starej Słupi. W 1471 uczestniczył w poselstwie do Rzymu. W latach 1470–1497 kopiował na potrzeby biblioteki klasztornej dzieła teologicznie. Zmarł po 1497 (znana jest data dzienna 30 czerwca).

Skopiował i być może częściowo zredagował zbiór utworów religijnych znanych jako Pieśni Łysogórskie. Łukasz Gołębiowski, który dokonał odpisu zaginionego obecnie oryginału pieśni, zanotował „Wykład Słopuchowskiego”. Andrzejowi ze Słupi przypisywano też dawniej autorstwo pieśni^[1] .

Przypisy

1. Michałowska 2011 ↓.

Bibliografia

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 34-35. ISBN 978-83-01-16675-5.