Andrzej Schinzel

Andrzej Schinzel (ur. 5 kwietnia 1937 w Sandomierzu, zm. 21 sierpnia 2021 w Konstancinie-Jeziornie^[1]) – polski matematyk zajmujący się teorią liczb, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk^[2], pracownik Instytutu Matematycznego PAN. Schinzel był między innymi uczniem, współpracownikiem i kontynuatorem dzieła Wacława Sierpińskiego oraz jego biografem.

Andrzej Schinzel

Andrzej Schinzel (1974)
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1937 Sandomierz
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 2021 Konstancin-Jeziorna
Profesor zw. doktor habilitowany nauk matematycznych
Specjalność: teoria liczb, ciała i wielomiany
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski (1958)
Doktorat	1960
Habilitacja	1962
Profesura	1967
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	Członek rzeczywisty (1994), Członek korespondent (1979)
Status PAU	Członek czynny (2004), Członek korespondent (2002)
Doktor honoris causa Uniwersytet w Caen – 1998 Uniwersytet Adama Mickiewicza – 2011 Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – 2012
Praca naukowa
Instytut badawczy	Instytut Matematyczny PAN
Zastępca Dyrektora ds. Naukowych
Instytut badawczy	Instytut Matematyczny PAN
Okres spraw.	1986–1989
Odznaczenia

Życiorys

Syn lekarza Zygmunta Schinzla (1887–1974) i artystki malarki Wandy Marii z d. Świeżyńskiej (1905–2001)^[1][3], brat szachisty Władysława Schinzla^[1]. Jako czternastolatek, w dziewiątej klasie tzw. jedenastolatki, został laureatem II Olimpiady Matematycznej (1950/51)^[4], zajmując w niej pierwsze miejsce^[5].

W 1958 ukończył studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1960 uzyskał doktorat pod kierownictwem prof. Wacława Sierpińskiego. W latach 1960–1961 był stypendystą Fundacji Rockefellera w Cambridge i Uppsali^[6]. Doktor habilitowany od roku 1962, profesor nadzwyczajny od roku 1967, zwyczajny od roku 1974, członek korespondent PAN od roku 1979, członek rzeczywisty od roku 1994. Pracował w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk. Wieloletni kierownik Zakładu Teorii Liczb i przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Matematycznego PAN^[7], a także członek Komitetu Głównego Olimpiady Matematycznej^[6].

W ciągu czterdziestu lat był wydawcą czasopisma „Acta Arithmetica”. Jednym z wypromowanych przez niego doktorów był prof. Henryk Iwaniec^[8].

Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności (2004)^[9], członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, członek honorowy Węgierskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Matematycznego i Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego, członek korespondent Austriackiej Akademii Nauk^[10], członek Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina^[1]. Członek i protektor czynny Archikonfraterni Literackiej w Warszawie^[11]. Trzykrotnie (1993, 2001, 2003) uczestniczył w letnich seminariach w rezydencji papieskiej w Castel Gandolfo na zaproszenie Jana Pawła II^[1].

28 sierpnia 2021 roku został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu^[12].

Dorobek naukowy i zainteresowania badawcze

Opublikował ok. 300 prac z zakresu matematyki^[1], zarówno w Polsce, jak i za granicą. Zajmował się wieloma obszarami teorii liczb:

• analityczną teorią liczb,
• algebraiczną teorią liczb,
• równaniami diofantycznymi,
• geometrią liczb, szczególnie algebraicznymi i arytmetycznymi aspektami wielomianów.

Współpracował też z Centrum Nauki Kopernik w Warszawie, prowadząc jeden z wykładów popularnych z serii „Drogi do rzeczywistości”^[13].

Był zaangażowany w działalność na rzecz krajowego środowiska naukowego. Aktywnie uczestniczył w działalności Polskiego Towarzystwa Matematycznego – w latach 1981–1983 sprawował funkcję jego wiceprezesa. W 2009 r. został członkiem honorowym^[14] Polskiego Towarzystwa Matematycznego^[15]. Wśród jego aktywności było uczestniczenie w redakcjach i badania z historii nauki – sprawował funkcję redaktora czasopism „Antiquitates Mathematicae” i „Acta Arithmetica”.

Publikacje książkowe

• 1964: Elementary theory of numbers, Państwowe Wydawnictwo Naukowe (wraz z Wacławem Sierpińskim)
• 1976: Wacław Sierpiński, Iskry
• 1982: The number of zeros of polynomials in valuation rings of complete discretely valued fields, Instytut Matematyczny PAN
• 1982: Selected topics on polynomials, University of Michigan Press
• 1993: On reducible trinomials, Instytut Matematyczny PAN
• 2000: Polynomials with special regard to reducibility, Cambridge University Press
• 2005: On weak automorphs of binary forms over an arbitrary field, Instytut Matematyczny PAN (wraz z Jerzym Browkinem)
• 2007: Elementary, analytic and geometric number theory, European Mathematical Society (wraz z Henrykiem Iwańcem)
• 2007: Henryk Iwaniec, Władysław Narkiewicz, Jerzy Urbanowicz (wydawcy): Andrzej Schinzel – Selecta, European Mathematical Society (dwa tomy)

Odznaczenia i wyróżnienia

Zaszczyty państwowe i samorządowe

Odznaczony Krzyżem Komandorskim (2002)^[16], Krzyżem Oficerskim oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[7], Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice”^[10]. Honorowy obywatel Sandomierza (2016)^[17].

Doktoraty honorowe

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Caen (1998), Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (19 grudnia 2011) i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (23 lutego 2012)^[18].

Inne nagrody

W 1982 roku otrzymał Medal im. Wacława Sierpińskiego^[19], a w 1992 Medal im. Stefana Banacha^[20].