Loading AI tools
polski bokser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Fonfara (ur. 4 listopada 1987 w Białobrzegach[1]) – polski bokser, były mistrz świata IBO w wadze półciężkiej.
Pseudonim |
Polish Prince |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
189 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa | |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
37 |
Zwycięstwa |
31 |
Przez nokauty |
19 |
Porażki |
5 (3 KO) |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
1 |
| |
Strona internetowa |
3 czerwca 2006 w Ostrołęce Fonfara stoczył swoją pierwszą walkę na zawodowym ringu. Pokonując na punkty 39:39, 40:37 i 40:36 Słowaka Mirosława Kubika (0-3-0, 0 KO).
30 kwietnia 2010 zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata organizacji WBC Youth w bokserskiej wadze półciężkiej, pokonując Rogera Cantrella[2].
20 maja 2011 zdobył wakujący pas WBO NABO, nokautując w siódmej rundzie Anthony′ego Russella[3].
16 marca 2012 pokonał w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut Byrona Mitchella, zdobywając tytuł zawodowego Mistrza Stanów Zjednoczonych federacji IBO[4][5].
13 lipca 2012 odniósł swój dotychczasowy największy sukces, wygrywając po 10 rundach jednogłośnie na punkty (stosunkiem 99:91 i dwukrotnie 97:93) z byłym mistrzem świata wagi półciężkiej IBF Glenem Johnsonem[6][7].
16 listopada 2012 zdobył tytuł Mistrza Świata federacji IBO w kategorii półciężkiej, pokonując przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Toma Karpency’ego. Już w pierwszym starciu Amerykanin zaliczył dwa nokdauny. Od drugiej rundy Fonfara walczył ze złamaną ręką. W siódmej rundzie po ofensywnej akcji Karpency przewrócił się, zgłaszając następnie kontuzję barku i zrezygnował z dalszej walki[8][9][10][11].
16 sierpnia 2013 na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago wygrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Hiszpanem Gabrielem Campillo. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.
6 grudnia 2013 w UIC Pavilion w Chicago wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Kolumbijczykiem Samuelem Millerem (26-7, 23 KO)[12].
24 maja 2014 w Montrealu zmierzył się z Adonisem Stevensonem (23-1, 20 KO) w walce o pas mistrza świata federacji WBC. Polak przegrał jednogłośnie na punkty, sędziowie punktowali 115:110, 115:110 i 116:109 dla Kanadyjczyka[13].
1 listopada 2014 w UIC Pavilion w Chicago pokonał na punkty w stosunku 97:93, 98:92 i 97:93 Francuza Doudou Ngumbu[14].
18 kwietnia 2015 w kalifornijskim Carson Fonfara wygrał poprzez techniczną decyzję sędziów w dziewiątej rundzie z byłym mistrzem świata WBC kategorii średniej Meksykaninem Julio Césarem Chávezem Jr. (48-1-1, 32 KO), zdobywając międzynarodowy pas WBC International. Przed przerwaniem walki prowadzący na punkty (89:80, 88:81, 88:81) Polak lewym sierpowym, posłał rywala na deski w dziewiątej rundzie[15]. Walka została uznana przez wortal boxingscene.com za pięściarską niespodziankę półrocza 2015[16].
16 października 2015 w UIC Pavilion w Chicago w pierwszej obronie międzynarodowego pasa WBC International zmierzył się z byłym mistrzem świata organizacji WBO Nathanem Cleverlym (29-2, 15 KO). Po bardzo dobrym pojedynku pokonując Walijczyka jednogłośnie na punkty 115:113 i dwukrotnie 116:112[17].
18 czerwca 2016 niespodziewanie przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Amerykaninem Joe Smithem Jr (21-1, 17 KO), tracąc pas WBC International.
4 marca 2017 udanie powrócił na ring, pokonując przez techniczny nokaut w 10 rundzie byłego dwukrotnego mistrza świata Chada Dawsona (34-4, 19 KO). Do momentu nokautu Polak przegrywał na kartach punktowych u wszystkich sędziów.
2 czerwca 2017 stanął do rewanżowego pojedynku z Adonisem Stevensonem (28-1, 23 KO). Tym razem walka od początku miała jednostronny przebieg, a Polak został poddany przez swój narożnik już w drugiej rundzie.
16 czerwca 2018 w Warszawie zadebiutował w kategorii junior ciężkiej walką z Ismaiłem Sillachem (25-6, 19 KO). Wygrał ten pojedynek przez techniczny nokaut w 6 rundzie.
Wszedł w skład kolektywu DIIL Gang[18].
W lutym 2019 ogłosił zakończenie kariery[19].
W lutym 2024 dziennikarz Przemysław Garczarczyk poinformował kibiców za pośrednictwem portalu X, że Fonfara powróci do ringu po 6-letniej przerwie[20]. 21 lipca 2024 Fonfara znokautował w drugiej rundzie Brazylijczyka, Fabio Maldonado. Starcie odbyło się w wadze ciężkiej[21].
Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięstwo | 31–5 (1) | Fabio Maldonado | KO | 2 (6) 2:47 | 21 lipca 2024 | Willowbrook (Kalifornia) | Debiut w wadze ciężkiej. |
Zwycięstwo | 30–5 (1) | Ismail Sillakh | TKO | 6 (10), 2:14 | 16 czerwca 2018 | Hala Torwar, Warszawa | |
Przegrana | 29–5 (1) | Adonis Stevenson | TKO | 2 (12), 0:28 | 3 czerwca 2017 | Bell Centre, Montreal, Quebec | Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 29–4 (1) | Chad Dawson | TKO | 10 (10), 0:38 | 4 marca 2017 | Barclays Center, Nowy Jork | |
Przegrana | 28–4 (1) | Joe Smith Jr. | TKO | 1 (10), 2:32 | 18 czerwca 2016 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Utrata mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 28–3 (1) | Nathan Cleverly | UD | 12 | 16 października 2015 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Obrona mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 27–3 (1) | Julio César Chávez Jr. | RTD | 9 (12), 3:00 | 18 kwietnia 2015 | StubHub Center, Carson, Kalifornia | Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 26–3 (1) | Doudou Ngumbu | UD | 10 | 1 listopada 2014 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Przegrana | 25–3 (1) | Adonis Stevenson | UD | 12 | 24 maja 2014 | Bell Centre, Montreal, Quebec | Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 25–2 (1) | Samuel Miller | KO | 2 (10), 0:58 | 6 grudnia 2013 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 24–2 (1) | Gabriel Campillo | KO | 9 (12), 1:37 | 16 sierpnia 2013 | U.S. Cellular Field, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 23–2 (1) | Tommy Karpency | TKO | 7 (12), 0:57 | 16 listopada 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata IBO w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 22–2 (1) | Glen Johnson | UD | 10 | 13 lipca 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 21–2 (1) | Byron Mitchell | TKO | 3 (10), 1:03 | 16 marca 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata USBO w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 20–2 (1) | Phil Williams | KO | 3 (10), 1:25 | 16 grudnia 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 19–2 (1) | Jose Spearman | TKO | 2 (8), 1:20 | 23 września 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 18–2 (1) | Anthony Russell | KO | 6 (10), 2:46 | 20 maja 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata WBO-NABO w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 17–2 (1) | Ray Smith | KO | 4 (8), 1:04 | 9 kwietnia 2011 | Prudential Center, Newark, New Jersey | |
Zwycięstwo | 16–2 (1) | Adam Jaco | TKO | 5 (8), 2:25 | 28 stycznia 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 15–2 (1) | Anthony Doughty | KO | 1 (8), 0:23 | 19 listopada 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 14–2 (1) | Roger Cantrell | TKO | 4 (10), 1:01 | 30 kwietnia 2010 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
Zwycięstwo | 13–2 (1) | Adan Leal | TKO | 4 (6), 2:38 | 29 stycznia 2010 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
NC | 12–2 (1) | Skylar Thompson | TKO | 2 (8), 2:59 | 26 czerwca 2009 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Walka o mistrzostwo świata WBF w wadze superśredniej; Pierwotnie zwycięstwo przez TKO dla Fonfary, później NC po tym, jak nie zdał testu narkotykowego |
Zwycięstwo | 12–2 | Kendall Gould | UD | 6 | 27 marca 2009 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 11–2 | Terrence Wilson | UD | 6 | 23 stycznia 2009 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Przegrana | 10–2 | Derrick Findley | TKO | 2 (8), 3:00 | 11 lipca 2008 | Aragon Ballroom, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 10–1 | Manny Castillo | DQ | 2 (6), 1:20 | 11 kwietnia 2008 | Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois | Castillo zdyskwalifikowany za celowe uderzenie barkiem |
Zwycięstwo | 9–1 | Jorge Alberto Gonzalez | MD | 6 | 15 lutego 2008 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Zwycięstwo | 8–1 | Dave Saunders | KO | 1 (6), 0:28 | 26 listopada 2007 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Zwycięstwo | 7–1 | Luis Hodge | UD | 6 | 14 września 2007 | Congress Theater, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 6–1 | Joshua Rodriguez | KO | 3 (4) | 13 lipca 2007 | Congress Theater, Chicago, Illinois | |
Zwycięstwo | 5–1 | Justin Danforth | UD | 4 | 13 kwietnia 2007 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Przegrana | 4–1 | Eberto Medina | UD | 5 | 1 grudnia 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Zwycięstwo | 4–0 | Calvin Pitts | KO | 2 (5) | 10 listopada 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Zwycięstwo | 3–0 | Johnny Higgins Jr. | UD | 4 | 20 października 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
Zwycięstwo | 2–0 | Gregory Walker | UD | 4 | 23 czerwca 2006 | Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois | |
Zwycięstwo | 1–0 | Miroslav Kubik | MD | 4 | 3 czerwca 2006 | Hala widowiskowo-sportowa, Ostrołęka |
3 lipca 2023 nowopowstała federacja Clout MMA ogłosiła walkę MMA, podczas której zmierzą się debiutujący w tej formule Andrzej Fonfara oraz freak fighter Marcin Najman. Pojedynek odbył się w ramach gali Clout MMA 1, która miała miejsce 5 sierpnia 2023 w warszawskiej hali Torwar[22]. Zwyciężył już w 16 sekundzie przez techniczny nokaut[23].
Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Wydarzenie | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wygrana | 1-0 | Marcin Najman (6-6) | TKO (ciosy pięściami w parterze) | 1 | 0:16 | Clout MMA 1: Fonfara vs. Najman | 05.08.2023 | Warszawa | Debiut w MMA. Main Event |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.