Loading AI tools
stopa metryczna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anapest (gr. anápaiston - odwrócony; dosł. odbity (daktyl),) w metryce iloczasowej to stopa metryczna składająca się z trzech sylab: dwóch krótkich i jednej długiej.
W wierszach polskich odpowiednikiem anapestu jest sekwencja składająca się z dwóch sylab nieakcentowanych i jednej akcentowanej. W polszczyźnie niemalże nie ma wyrazów będących naturalnymi anapestami (jednym z kilku wyjątków jest arcymistrz), bardzo nieliczne są też zestroje akcentowe o anapestycznym układzie sylab (np. i do dna), więc stopę tę tworzy się dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania, jak w pierwszym wersie wiersza Leśmiana Zielona godzina (I):
Najbardziej typowe wiersze anapestyczne pisali Adam Mickiewicz (Czaty, Trzech budrysów)[1], Bruno Jasieński (But w butonierce) i Julian Tuwim (Zadymka).
Maria Dłuska, Studia z historii i teorii wersyfikacji polskiej, Warszawa 1978.
Adam Kulawik, Poetyka, Warszawa 1990.
Lucylla Pszczołowska, Wiersz polski. Zarys historyczny, Wrocław 1997.
Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.