Amyloza

Amyloza – organiczny związek chemiczny, złożony wielocukier, jeden ze składników skrobi. Jest zbudowana z nierozgałęzionych^[2][3], skręconych śrubowo^[2] łańcuchów glukozy^[2][3], połączonych wiązaniami α-glikozydowymi. Jej masa cząsteczkowa wynosi 10000–60000 u^[3]. Zawartość amylozy w skrobi według różnych źródeł literaturowych wynosi: 10–35%^[4], 14–27%^[5], 10–20%^[6], pozostałość stanowi amylopektyna. Udział amylozy w skrobiach z najpopularniejszych surowców wynosi: ziemniaczana – 21%, kukurydziana – 28%, kukurydziana woskowa – 0%, pszenna – 28%, tapiokowa – 17%^[7].

Nie mylić z: amylazą.

Amyloza

Ogólne informacje
Monomery	D-glukoza (C6H12O6)
Identyfikacja
Numer CAS	9005-82-7
PubChem	53477771
DrugBank	DB15216
Właściwości Biodegradowalność tak
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-11-02] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Uwaga Zwroty H H319 Zwroty P P305+P351+P338

Amyloza nie rozpuszcza się w zimnej wodzie, rozpuszcza się natomiast w wodzie gorącej, prawdopodobnie z częściową degradacją^[6]. Reaguje z jodem tworząc kompleks o intensywnie niebieskim zabarwieniu^[8].

Przypisy

1. Amylose, from potato [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: A0512 [dostęp 2021-11-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
2. Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 16, ISBN 978-83-01-16529-1.
3. Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 32, ISBN 83-7183-240-0.
4. Wacław Leszczyński. Skrobia – surowiec przemysłowy, budowa i właściwości. „Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych”. 500 (500), s. 69–98, 2004. ISSN 0084-5477.
5. Günther Tegge: Skrobia i jej pochodne. Polskie Towarzystwo Technologów Żywności, Oddział Małopolski, 2010. ISBN 978-83-929686-0-3. Brak numerów stron w książce
6. Mark M. Green, Glenn Blankenhorn, Harold Hart. Which starch fraction is water-soluble, amylose or amylopectin?. „J. Chem. Educ.”. 52 (11), s. 729–730, 1975. DOI: 10.1021/ed052p729.
7. Walkowski A., Mączyński M., Lewandowicz G.: Tendencies in a Development of Food Starch Products Market in Poland. W: Starch. From Starch Containing Sources to Isolation of Starches and Their Applications. Vladimir P. Yuryev, Piotr Tomasik, Heiz Ruck (red.). New York: Nova Science Publishers, Inc., 2004, s. 29–38. ISBN 978-1-59454-014-1. [dostęp 2018-10-12].
8. GeoffreyG. Rayner-Canham GeoffreyG., TinaT. Overton TinaT., Descriptive Inorganic Chemistry, wyd. 5, New York: W.H. Freeman, 2010, s. 467, ISBN 978-1-4292-1814-6, OCLC 763131960 (ang.).

Kontrola autorytatywna (rodzaj polimeru):

• GND: 4142318-5

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: science/amylose
• Universalis: amylose
• SNL: amylose
• Catalana: 0077721
• DSDE: amylose