Amor vacui

Amor vacui (łac. „upodobanie pustki”^[1]) – tendencja do ograniczania ilości niepotrzebnych elementów w dziele sztuki lub otaczającej przestrzeni, upodobanie do dużych, niezapełnionych powierzchni i estetycznego minimalizmu^[1]^[2], charakterystyczna m.in. dla estetyki japońskiej^[2].