Alternaria brassicae
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alternaria brassicae (Berk.) Sacc. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny[2].
_Sacc._Symptoms_on_cabbage.JPG)
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Alternaria, Pleosporaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1836 roku Miles Joseph Berkeley nadając mu nazwę Macrosporium brassicae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1880 roku Pier Andrea Saccardo[1].
Znana jest tylko anamorfa tego gatunku. Na podstawie budowy molekularnej i ultrastrukturalnej ustalono, że teleomorfą jest któryś z gatunków grzybów zaliczany do rodzaju Lewia[3].
Synonimów ma ponad 40. Zaliczono do nich m.in. wszystkie odmiany i formy[4].
Grzybnię łatwo można hodować na sztucznych pożywkach. Konidiofory osiągają długość do 150 μm i są podzielone przegrodami. Są wzniesione i często 1 lub 2 razy rozgałęzione. Mają średnicę 6–9 μm i w pobliżu wierzchołka są złocisto-brązowe. Wytwarzają ogromną ilość konidiów, z których wiele tworzy krótkie łańcuchy. Młodociane konidia mają rozmiar 60–85 × 13–15 μm. Posiadają 3–6 poprzecznych przegród. Szczyt zakończony jest wyraźnym dziobem. Powierzchnia gładka, o barwie słabo słomkowej do jasno zielonkawej. Dojrzałe konidia osiągają rozmiar 250–300 × 35–40 μm, do 12 przegród poprzecznych, a także od jednej do kilku przegród podłużnych. Ich dziób ma długość 1/4 do 1/3 długości całego konidium i jest integralnie związany z konidium. Można go łatwo odróżnić od drugorzędowych konidioforów wierzchołkowych, gdyż te są szersze i ciemniejsze[2].
Konidiogeneza zachodzi w temperaturze 8 do 24 °C. Dojrzałe zarodniki powstają po 14 do 24 godzinach. W optymalnej temperaturze 16–24 °C czas ten wynosi 12–14 godzin. Warunkiem jest stałe zwilżenie wodą przez okres co najmniej 9–18 godzin, lub względna wilgotność powietrza wynosząca co najmniej 91,5%. Konidiogeneza zachodzi również na martwych szczątkach roślin. W jednym z badań, zakażone liście rzepaku i kapusty umieszczone na zewnątrz na glebie, wytwarzały żywe zarodniki tak długo, dopóki tkanki liści nie uległy zniszczeniu. W przypadku rzepaku było to do 8 tygodni, a dla kapusty do 12 tygodni[5]
Zarodniki A. brassicae wnikają do tkanek żywiciela przez rany spowodowane pracami polowymi czy żerowaniem szkodników, lub przez aparaty szparkowe. Nie potrafią spenetrować zdrowej epidermy (potrafią to natomiast zarodniki Alternaria brassicicola)[6]. Kiełkują w temperaturze 8 °C do 31 °C, optymalna temperatura wynosi od 21 do 28 °C[5]. Również niezbędna jest do tego procesu wilgoć. Czas zwilżenia wynosi co najmniej 5 godzin. Do infekcji dochodzi także przy wilgotności względnej powietrza wynoszącej 95–100% i utrzymującej się stale przez 12–20 godzin[6]. Optymalna temperatura dla rozwoju choroby wynosi 20–25 °C[6].
Grzybnia i zarodniki A. brassicae mogą na powierzchni porażonych nasion, w ich wnętrzu, oraz na pozostałych w glebie resztkach roślin przetrwać wiele lat. W takich warunkach wytwarzają przetrwalnikowe chlamydospory, które są odporne na przemarzanie i odwodnienie. Najdłużej zachowują żywotność w niskich temperaturach (ok. 3 °C)[5].
Gatunek kosmopolityczny, szeroko rozprzestrzeniony na całym świecie. Saprotrof i pasożyt roślin z rodziny kapustowatych (krzyżowych)[2]. Wywołuje u nich chorobę o nazwie czerń krzyżowych[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
