Aloes ościsty

Aloes ościsty (Aristaloe aristata) – gatunek sukulenta z rodziny złotogłowowatych. Pochodzi z Południowej Afryki i Lesotho. Jako gatunek introdukowany rośnie także we Francji i Wielkiej Brytanii^[4]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Aristaloe, do drugiej dekady XXI wieku zaliczany do rodzaju aloes Aloe^[4][5].

Aloes ościsty

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	złotogłowowate
Rodzaj	Aristaloe
Gatunek	aloes ościsty
Nazwa systematyczna
Aristaloe aristata (Haw.) Boatwr. & J.C.Manning Syst. Bot. 39: 69 (2014)[3][4]
Synonimy
Aloe aristata Haw. Tulista aristata (Haw.) G.D.Rowley Aloe longiaristata Schult. & Schult.f. Aloe ellenbergeri Guillaumin[3][4]

Jest uprawiany, w Polsce jako roślina doniczkowa. Nazwa odnosi się do włosowatych kolców na czubkach liści^[6].

Morfologia

Bylina wysokości 20–25 cm. Liście grube, mięsiste, w kolorze szarozielonym z kolcami na brzegach. Kwiaty niepozorne, drobne w kolorze pomarańczowo-czerwonym zebrane są w gronach na łodydze wyrastającej do 35 cm wysokości. Owocem jest torebka.

Uprawa i choroby

Aloes ościsty jest rośliną łatwą w uprawie, odporną na choroby. Lubi stanowiska nasłonecznione, jednak przy zbyt dużym nasłonecznieniu obserwuje się zaczerwienienie końcówek liści. Na stanowiskach bardziej zacienionych liście są bardziej smukłe, wydłużone. Gleba powinna być dobrze przepuszczalna, łatwo wysychająca. Nadmierne podlewanie może prowadzić do zahamowania wzrostu rośliny lub gnicia korzeni. Aby pobudzić kwitnienie roślina wymaga okresu spoczynku w miesiącach zimowych, to znaczy ograniczonego podlewania oraz niższej niż zwykle temperatury (do ok. 7 stopni Celsiusza). W Polsce roślina uprawiana jako doniczkowa,kwitnie w okresie od września od października pod warunkiem zapewnienia okresu spoczynku. Młode okazy wyrastają u podstawy rośliny macierzystej, lub w kątach liści. Po pewnym czasie odłączają się. Przed ich przesadzeniem należy na pewien czas pozostawić sadzonkę bez wody i ziemi. Część hodowców obserwuje większą skłonność do powstawania młodych sadzonek, gdy okaz hodowany jest w mniejszej donicy.

• 
  W Palmiarni Łódzkiej
• 
  W uprawie doniczkowej
• 
  Kwitnący okaz
• 
  Kwiatostany
• 
  Odmiana 'Concolor'

Przypisy

1. Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
2. Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-11] (ang.).
3. Aristaloe aristata. [w:] World Checklist of Selected Plant Families [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
4. Aristaloe aristata (Haw.) Boatwr. & J.C.Manning, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-07-09].
5. John Manning, James S. Boatwright, Barnabas H. Daru, Olivier Maurin, Michelle van der Bank. A Molecular Phylogeny and Generic Classification of Asphodelaceae Subfamily Alooideae: A Final Resolution of the Prickly Issue of Polyphyly in the Alooids?. „Systematic Botany”. 39, 1, s. 55-74, 2014. DOI: 10.1600/036364414X678044.
6. Internetowy Słownik Języka Polskiego, PWN [dostęp 2009-06-11]. Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• Zbigniew Podbielkowski, Słownik roślin użytkowych, PWRiL, Warszawa, 1985, ISBN 83-09-00256-4

Identyfikatory zewnętrzne (takson):

• BioLib: 98153
• EoL: 1085164
• EUNIS: 188354
• Flora of North America: 242412148
• GBIF: 2777374
• identyfikator iNaturalist: 327359
• IPNI: 529218-1
• ITIS: 950315
• Plant Finder: 371193
• identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-297083
• Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:529218-1
• Tela Botanica: 3342
• identyfikator Tropicos: 18400488
• CoL: C3DT