Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Alicja Węgorzewska-Whiskerd

polska śpiewaczka operowa Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alicja Węgorzewska-Whiskerd
Remove ads

Alicja Dorota Węgorzewska-Whiskerd (ur. 28 lutego 1967[1] w Szczecinie) – polska mezzosopranistka, śpiewaczka operowa, menadżerka kultury.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Pseudonim ...
Thumb
Węgorzewska-Whiskerd (2011)
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Rodzina i edukacja

Urodziła się w 1967[2]. Naukę muzyki rozpoczęła w wieku pięciu lat od gry na fortepianie[3]. Podczas nauki w szczecińskim liceum muzycznym, uczestnicząc w obowiązkowych zajęciach w chórze szkolnym, odkryła u siebie talent wokalny. Po maturze przez trzy miesiące śpiewała w chórze Opery Szczecińskiej, po czym podjęła studia wokalne w gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie Brygidy Skiby. Ostatecznie studia muzyczne ukończyła w 1993 na wydziale wokalnym w Akademii Muzycznej im. Chopina w Warszawie w klasie Macieja Witkiewicza.

Działalność artystyczna

Zadebiutowała w 1992 w operze Koronacja Poppei Monteverdiego na scenie kameralnej Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie[4]. Na początku kariery jej specjalnością były „role spodenkowe”, tj. mężczyzn granych przez kobiety[potrzebny przypis]. W 1999 została zatrudniona w Kammeroper Wien(inne języki), gdzie występowała w partii Dardane w operze Pielgrzym z Mekki(inne języki) Christopha Willibalda Glucka. W Wiedniu śpiewała także w Neue Oper Wien(inne języki) w operze Leonarda Bernsteina Trouble in Tahiti(inne języki). Występowała za granicą pod pseudonimem Alicja De Rota[5].

W 2003 występowała w berlińskim Konzerthausie oraz amsterdamskim Concertgebouw. Wystąpiła w gali operowej z okazji 750-lecia Bredy i w koncercie na scenie Theater an der Wien z okazji narodzin 6-miliardowego obywatela świata. Zaśpiewała na festiwalach: Festiwalu Muzyki Dawnej w Innsbrucku(inne języki) i Donaufestwochen(inne języki) w Wiedniu. Wykonała partie mezzosopranowe na ścieżce dźwiękowej do filmu Wiedźmin, która uzyskała certyfikat złotej płyty za wielonakładową sprzedaż w Polsce[6][7].

Nagrała w 2010 dla Hungaroton[8] i Fuzeau Classique wraz z Alexem Szilasim(inne języki) wszystkie pieśni Chopina[9]. W Budapeszcie koncertem galowym otworzyła obchody roku chopinowskiego na Węgrzech i zamknęła go koncertami w Yamaha Piano Salon w Nowym Yorku[10][11], a także w Katarze[12]. W grudniu tego samego roku po raz pierwszy wyreżyserowała Carmen i zaśpiewała w niej tytułowa rolę w Kuwejcie i Bahrajnie[13][14].

W 2011 w warszawskim Teatrze Polonia zadebiutowała jako producentka teatralna i aktorka dramatyczna w monodramie operowym Diva for rent w reżyserii Jerzego Bończaka i choreografii Emila Wesołowskiego. Sztuka następnie została wystawiona m.in. w Teatrze Polskim w Szczecinie i Filharmonii Szczecińska[15], Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie, Teatrze Miejskim w Gdyni, a także na otwarcie sezonu teatralno-muzycznego na Zamku w Ostródzie. Monodram został przetłumaczony na język angielski jako Diva's secrets i wystawiony w ramach obchodów polskiej prezydencji w krajach Zatoki Perskiej – przedstawienia odbyły się w salach koncertowych Al Hashemi w Kuwejcie[potrzebny przypis], Qatar Opera House w kompleksie Katara Cultural Village(inne języki)[16] oraz w Abu Dhabi Theater[17][18][19].

Nagrała wokalizę do piosenki „HIT Rappers” (Helping is Trendy Rappers) na album pt. Inter arma caritas (2014) rapera Gorzkiego w ramach akcji Pomaganie jest trendy[20][21].

Działalność telewizyjna i publicystyczna

W latach 2011–2012 zasiadała w jury programu TVP2 Bitwa na głosy[22][23], za co była nominowana do nagrody Telekamery 2012 dla jurora[24] i 2013[25]. W 2022 była jurorką czwartej edycji programu The Voice Senior w TVP2[26].

W sierpniu 2014 została felietonistką „Gazety Polskiej Codziennie[27].

W latach 2017-2024 komentowała koncerty noworoczne Filharmoników Wiedeńskich dla TVP[kiedy?].

Zarządzanie festiwalami i instytucjami kultury

Była ambasadorem i jednym z gospodarzy 46. Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju (2012)[28][29], a w 2013 została dyrektorem artystycznym kolejnej edycji tego wydarzenia[30][31].

Pełniła obowiązki dyrektora Mazowieckiego Teatru im. Jana Kiepury w Warszawie (od 1 kwietnia 2015 do 30 września 2016)[32]. Następnie pełniła obowiązki dyrektora Warszawskiej Opery Kameralnej (od 1 października 2016 do 30 września 2017)[33][34], której była także dyrektorem artystycznym (od 2 października 2017 do 31 sierpnia 2018[potrzebny przypis])[33][35] i dyrektorem naczelnym (od 1 września 2018 do 31 sierpnia 2021[36][37] i od 1 maja 2022[38]).

Remove ads

Działalność polityczna

Bez powodzenia kandydowała do sejmu w wyborach w 2011, startując z trzeciej pozycji na liście Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu stołecznym[39].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Więcej informacji Wybory, Komitet wyborczy ...

Kontrowersje

Podsumowanie
Perspektywa

Objąwszy w 2017 stanowisko p.o. dyrektora Warszawskiej Opery Kameralnej, zwolniła 149 z 255 zatrudnionych w instytucji pracowników, co spotkało się z protestami środowiska muzycznego[41][42][43]. Część zwolnionej kadry znalazła pracę w Polskiej Operze Królewskiej, nowego zespołu powołanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[43]. 18 sierpnia 2024 na łamach „Newsweek Polska” ukazał się artykuł dziennikarzy Jakuba Korusa i Konrada Wojciechowskiego Straszny dwór Alicji Węgorzewskiej, w którym Węgorzewska jako dyrektorka WOK-u została oskarżona o mobbing pracowników i wykorzystywanie środków publicznych do prywatnych celów[43][44]. Węgorzewska odpowiedziała na zarzuty na łamach internetowej odsłony tego pisma[45], a także wydała oświadczenie na ten temat w swoich mediach społecznościowych[46][47]. W styczniu 2025 został wystosowany list otwarty do Marszałka i Zarządu Województwa Mazowieckiego, sygnowany przez 42 byłych i obecnych pracowników Warszawskiej Opery Kameralnej (27 z imienia i nazwiska, 15 w formule niejawnej - do wiadomości redakcji "Newsweek Polska"). Sygnatariusze listu domagali się usunięcia Alicji Węgorzewskiej ze stanowiska dyrektora Warszawskiej Opery Kameralnej, potwierdzając informacje zawarte w artykule z sierpnia 2024, a także ujawniając nowe fakty świadczące o mobbingu oraz poważnych nadużyciach w dysponowaniu finansami publicznymi.[48]

Życie prywatne

W 1996 wzięła ślub cywilny z Peterem Whiskerdem, a następnie kościelny w 1998[49]; po ślubie oboje przyjęli podwójne nazwisko[49]. Są rozwiedzeni[50]. Mają razem córkę, Amelię (ur. 2002)[49][50].

Wyróżnienia

Jest zdobywczynią nagrody Maria Callas Tribute Prize NY (2019)[51], nagrody miasta Sorrento i Fondazione Sorrento za promocję kultury włoskiej w Polsce i na świecie Tribute a Caruso (2020), Nagrody Specjalnej Women in Cinema Award (2020)[52] za działalność artystyczną i produkcję filmów operowych oraz za zaangażowanie we wspieranie talentu młodych artystów znajdujących się w trudnej sytuacji[53].

Remove ads

Role operowe

Źródła: [54][55]

Remove ads

Role teatralne i musicalowe

Dyskografia

Źródło: [73]

Remove ads

Filmografia

Przypisy

Loading content...

Linki zewnętrzne

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads