Remove ads
Alexandre-Étienne Choron (ur. 21 października 1771 w Caen, zm. 29 czerwca 1834 w Paryżu[1][2]) – francuski pisarz muzyczny, wydawca, pedagog i teoretyk muzyki.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
pisarz, wydawca, pedagog, teoretyk |
Początkowo poświęcił się studiom matematycznym i lingwistycznym[3], w latach 90. XVIII wieku przeprowadził się do Paryża[2], gdzie uczył się muzyki u Rosego i Bonesiego[1]. Samodzielnie zapoznał się z traktatami włoskich i niemieckich teoretyków muzyki[3]. W 1805 roku założył w Paryżu własną oficynę wydawniczą, która publikowała dzieła zapomnianych wówczas dawnych mistrzów takich jak Giacomo Carissimi, Giovanni Pierluigi da Palestrina, Claude Goudimel i Josquin des Prés oraz pisma poświęcone teorii muzyki[1][2][3]. Od 1810 roku był członkiem korespondentem Institut de France[1]. Przedstawił plan reorganizacji kościelnego szkolnictwa muzycznego, otrzymał też stanowisko directeur de la musique des fêtes religieuses[1][3]. Od 1816 do 1817 roku był dyrektorem Académie Royale de Musique, doprowadził wówczas do ponownego otwarcia zamkniętego w 1815 roku Konserwatorium Paryskiego[1][3]. W 1818 roku założył Institution de Musique Classique et Religieuse, którą prowadził do 1830 roku[1][3]. Działał na rzecz zreformowania muzyki religijnej w oparciu o dawne wzorce[2]. Wraz ze swoimi uczniami organizował w katedrze Notre-Dame koncerty muzyki renesansowej i barokowej[1].
Był autorem prac Principes d’accompagnement des écoles d’Italie (1804), Principes de composition des écoles d’Italie (3 tomy, 1808; 2. wydanie w 6 tomach 1816), Dictionnaire historique des musiciens (wspólnie z François-Josephem-Marie Fayolle’em; 2 tomy, 1810–1811), Méthode élémentaire de musique et de plainchant (1811), Méthode concertante de musique à plusieurs parties (1818, nowe wydanie 1833) i Manuel complet de musique vocale et instrumentale, ou Encyclopédie musicale (wspólnie z Adrienem de La Fage, 1836–1839)[3]. Przygotował do druku zrewidowane i uzupełnione wydanie Traité général des voix et des instruments d’orchestre François Francœura (1813), przetłumaczył także Gründliche Anweisung zur Komposition i Generalbassschule Johanna Georga Albrechtsbergera (1814 i 1815) oraz Musico prattico Francesco Azopardiego (1816)[3]. Swoją działalnością przyczynił się do reorganizacji szkolnictwa muzycznego, szczególnie w zakresie kształcenia wokalistów[1].
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads